Veldgewas Moenik: Phil Schaeken


Klik voor meer biografische informatie over Phil Schaeken hier.

Jeder jaor opnuuj

Mit vastelaovend is get oet, op sjool dao wurt gehos,
d’r is sjtömming in de ganse boet, de meister kump dan los,
de directeur, jao, bès waal sjtreng, dae kèns te neit mee trök,
dae löp dan dansend door de geng, dae sjtraolt dan van gelök.

En bie ós thoes, de pap en mam, doon ouch al neit normaal,
die riete zich van alles aan en loupe veur sjandaal,
de pap dae flöt dan leidjes, leert de schlager oet de kop,
de mam die zink sjoon, lachend mit, ze kómme neit mee sjtop.

De buurjóng klómmelt in de graasj e waegelke inein,
zien zösterke, dat hulp häöm mit, al is ’t nog mer klein,
jao, ouch dit jaor gaon zie wei’r mit de kènjeroptoch mit,
’t is ein duo, sjoon gesjmink, vol kleur, wo pit in zit.

Jeder jaor opnuuj, väöl verkleide luuj,
glitter en gesjitter, mit meziek,
jeder jaor opnuuj, bliedsjap bie de luuj,
Limburger, waat bofs te, bès te riek !

Februari 2023

Es geer aete weg gaot goje
dènk dan effe aan de doje,
in dat kamp in Pole, in ’42,
knäök, ich zoug ze door de hoed,
ouge glazig, ‘Ich höb hónger’,
ies sjtóng griezig oppe roet.
En op ’t landj, wo alles gruit,
haet de boer zich flink bemuid,
soms dan nuimp me dit éch maore,
mit aerpel, sókkerkrote, kaore.
Bie alle brood oet de bekkerie,
zeen heel get bekkesj van de partie,
en wiejer, wies te ’t ouch bekiks,
aete krig me neit veur niks.
Dènk ouch aan oetgesjtaoke henj,
kènjerkes oet heel erm lenj,
en luuj mit neit väöl geldj veur brood,
gaon soms van hónger eder dood.
Liefkes, sjpitsig, mager, sjmaal,
weggoje van nog broekbaar aete
is dus ein bitske ein sjandaal.

Juli 2021

Euver eine grote held

Terwiel bie Indonesië eine duukboot
mit 53 matroze, op de baojum van de zee ligk,
– koup toch aete en laot die waopes ! –
terwiel Poetin zien troepe tröktrèk
bie de Oekraïense grens,
– hae haet effe zien tenj laote zeen –
terwiel in Jeruzalem judde en arabiere
zich de köp inhouwe,
knawwelt in d’n haof,
op goud twee maeter van mich aaf,
ein eikäörke aan neutjes,
vlug ein vlinderke euver ’t graas,
en laote mösje vanoet de hèk mich heure
dat ’t veurjaor sjteit te gebeure.

Mer ich pruifde ’t al:
me zuut ’t aan mien gezich,
d’n haof sjtraolt róndjóm mich,
wit – gael weijeblömkes in ’t gazón,
knalrooj bloume in de rododéndron,
en ouch ein glaas Gerardusbeier
zörg veur gelök, zörg veur plezeier.

Dat veurjaor wènt ’t van daen duustere duukboot,
van Poetin en die luuj dao in Jeruzalem,
en al verleis ich soms de moud,
ruzie is neit goud, nae, estebleif gein geweld,
dat veurjaor is veur mich de grote held.

Mei 2021

Allein al de zón

Klein is soms de sjtap
tösje mach en ónmach,
kaod en moraal, gek en normaal,
tösje kènjerlik en volwasse,
of: ‘Dat is niks, dat is klasse’.

Klein is soms de sjtap tösje ‘gool !’ of d’rnaeve,
oorlog en vree, dood of in laeve,
tösje hönger en brood, op tied of te laat,
gezóndj zeen of krank, leifde en haat.

Zèt èns dat sjtepke, bès neit sjaloes,
gaef èns ein handj i.p.v. ein voes,
allein al dae lach van dat kiendje, gans klein,
allein al dat leidje, dat gans awd refrein.

Allein al de zón, de bloume, de vlindesj,
en: Kiek, kroenekrane in de lóch,
soms mót me èns goud ein en anger oprume,
’t gelök weier pruive, d’r is nog genóg.

April 2021

Veurjaor, kóm mer bènne !

Ich heurde ‘t knisprig knippe van de grote sjeer,
ich zoug ’t gaele leich weier,
en de blaw lóch daobaove.

de knupkes aan d’n treurwilg
hange greutsj klaor, jus wie veurig jaor,
esof ze zègke wille: ‘Kiek ós !’

De mol deit de gróndj bewaege,
de nate wórm, glinsterig,
sjuuf e plaetsjke op.

Ich vuilde de wermte van de zón,
e bitsjke pas, mer toch,
ich rook ’t graas en heurde al fien gefluit.

Mien vrouw haet de zaak verkènd,
de eesjte planne zeen oetgezat,
de klanke van ’t gereidsjap klónke wie meziek.

Veurjaor, kóm mer bènne,
sjtal dien sjpölle mer oet,
véér sjtaon klaor, jus wie veurig jaor.

April 2021

Eine Zittesje sjnaak

Jo Erens, al zien leidjes, bekènd bie mènnigein,
me zink ze ummer nog, couplètte en refrein,
‘Vaarwel, vaarwel, Limburgs landj’,
en ‘Ich kèn ein aardig maedje’,
Jo nump ós bie de handj.

Mit ‘Zefke Mols’ en ‘Treeske’,
mit ‘Zjwerbelke, hoog in de lóch,
es doe weier hie bès, dan weit ich genóg’,
en ‘Dèks kóm ich nog trök, al is dat nao jaore’,
Jo sjreef dit, hae woort in Zitterd gebaore.

‘Dao wo ich gebaore bèn,
wo mien awwesj hoes nog sjteit,
de taal die ich nog zo goud kèn,
wo ich haw mien leif en leid’,
dees weurd, ich vergaet ze neit.

‘Es de blaedjes valle, dan is ’t weier gedaon’,
en ‘Doe höbs de kop los, doe nónnevottos,
en in gein drie daag krigs te dem mee vas’,
ouch ‘Tösje Dómmenic en Schrage’, Jo heil van lol en sjpas.

Soms zèt ich mich thoes sjtilkes op de bank,
en heur dan, mit mien ouge toe,
weier ziene werme klank.
Wie kreeg hae dat toch allemaol klaor ?
Hae sjtórf zo jónk, al mit 26 jaor.

Ich wil dich hie bedanke, Jo, veur weurd, zo sjoon bedach,
dien muzikale klanke, op dien gezich dae lach,
en kóm ich sjtraks hiebaove in d’n hemel ouch terech,
dan haop ich das doe dao nog zings,
ich kóm loestere, ich mein ’t ech !

Februari 2021

Al 10 jaor

Neit te geluive, is ’t éch waor,
besjteit Veldgewas al 10 jaor?
Al 10 jaor zäödjes zeje,
in ’t dialek, ’t plat,
dat vènj ich sjiek, proficiat.

Sjrieftesj, sjrievesj, kóm, gaot door,
geer zeet bezig, wie eine pesjtoor,
geer hawt de sjöpkes ouch fejn biejein, |
dat kos bès muite, geit neit van allein.

Geer vouwert ze mit Veldgewas,
mit väöl gedöldj, betrokke, hawt dat vas,
dan weit ich zeker, nae, ich bèn neit gek,
dat geer goud werk doot veur ós dialek.

Ich zèt ouch nog effe, en dat doon ich gaer,
op Wim Kuipers ziene houd ein grote vaer,
want Wim heil vol, góng door, gedreve,
daoróm is Veldgewas in sjtandj gebleve.

Ós dialek, ós eige taal, mót blieve laeve,
blief dao-in sjrieve, hawt vol eur sjtraeve,
eur werk is ónmisbaar, kump nootsj richtig aaf,
veur uch hie, verdeind, ein drie maol Alaaf.

Januari 2021

Aw weurd

Koutelebout en kraomejak,
kriesje, kuulkes, sjótelsplak,
maelder, muulke, mejsje, moele,
’t raegent, kóm, vlot effe sjoele !

Greumele- en proemevla,
flabbes, fluitkees, fluum en Sjra,
wawwelaer en häörepaerd,
zègk, waat is dit sjpengske waerd ?

Sjpas en sjpie, nóndepie,
dat is mich toch ein nötte prie!,
wesjpinke en waerewouf,
jus esof dat neit mee houf.

Januari 2021

Vluchteling

Sjtèl dich èns veur: oppe vluch vanoet Zitterd,
ich, mit mien vrouw, nao Soedan of Iran,
in d’n auto, op waeg, wiedeweg en dan ?
Of mit ’t vleigtuug, wae haw dat veursjpeld ?
Oppe vluch veur hónger, krenkde, geweld.

Eesj nao Barcelona, Rome, of Nice,
help mich èns effe, höb geer ein advies ?
Wiejer mit d’n auto, d’n trein, ’t vleigtuug,
of mit de boot euver de Middellandse Zee,
gaef mich èns raod, ich weit ’t neit mee.

Óm mich bie geklaag, gesjreef: ‘Dae dao geit dood !’
‘Kóm, hawt dich röstig, gein gewaggel in de boot !’
Veer zeen d’r bienao, leet me ós bènne ?
Ich vuil mich neit goud, kèn d’r ech neit aan wènne,
‘Estebleif, num ós bie de handj, in dat vraem landj.’

Mien kleier zeen voel, mien geldj bienao op,
ich vuil mich neit goud, höb pien in de kop,
ich zeen niks es elenj, al daag neit gesjlaope,
ich wil rös in de prie, op vree blief ich haope,
mien vrouw is ouch bang, ich zeen traone op häör wang.

Höbbe ze vla, mèlk, get breutjes of dreugwoosj,
krieg ich te drènke es ich zègk: ‘Ich höb éch doosj’ ?
Geef ’t dao krismes, sinterklaos, vastelaovend,
zeen ich ’t leich, of blif ’t dao aovend ?
Ich bèn zo bang, in nood, grote nood,
och, zègk mer gerös: ‘Dae minsj is haos dood !’

December 2020

Taegewèndj

Jederein, dat is ein gegaeve,
maak taegewèndj mit in zien laeve,
ein ónvoldoende veur gesjiedenis,
ein rie-exame dat te lestig is.

De leifste dae ’t oetmaak, nao jaore vrieje,
mit d’n auto taege ein päölke rieje,
’n hoes, dat me wilt, neit kènne koupe,
die baan, wo-op gehaop, misloupe.

Apneu, of thoes ingebraoke,
e laek, aangebrend aete bie ’t kaoke,
super-sjlech waer tiedens ’t reize,
eine miskraom, of pap al jónk verleize.

De wèndj van veure bie de baas,
bie de laoterie weier geine pries, helaas,
de voetbalklup verloor mit 5 – 1,
en gister misde veer d’n trein.

Jederein truf ’t, volwassene of kèndj,
jederein erveert waal èns taegewèndj,
’t is allein zaak dit goud te doorsjtaon,
me mót weite wie hiemit óm te gaon.

Èns gans deip aomhaole, weier rechop gaon loupe,
en neit: ‘Ich höb úmmer pech !’ blieve roupe,
nao raege kump zón, ónthawt dat gans goud,
en vergaet neit te lache, te geneite, hawt moud !

December 2020

Euver Toon,Toots en Lissa

Eesj sjtressgedouns mit get op de computer,
zuchte, gedöldj höbbe, väöl gedöldj,
mich inhawte, probeiere, durve, doon,
daonao gelaeze dat de jóngste zoon
van Toon waar gesjtórve.

Vervolges koum ich oet bie Lissa Meyvis,
ein pupke oet Belsj, ’t zóng ‘Lieverd’,
ein leidje van Toon, zo sjoon, zo sjoon,
ein èngelke, ’t zóng mit flair,
kleurige vlindesj vloge óm mich haer,
daobie, ich herkènde’t geliek,
Toots móndjharmonica-meziek.

Weurd van Toon, sjtöm van Lissa, klanke van Toots,
ze drouge mich ómhoog, los van de gróndj,
eine sjtille lach versjeen óm miene móndj,
ein traon ónger mien ouge, ich zjweefde,
weg van dees welt mit corona, mit zörg,
mit luuj wie Trump, mit vermuiend gesjörg.

Toon, Toots en Lissa,
sjtrui eure muzikale confetti óm mich bie,
’t bringk gelök, ich vuil mich dan vrie,
wie eine zjwevende ballón in ein lóch vol zón,
wie eine draak, bewaegend in de wèndj,
wie doe bie dat ónbezörg sjpele es kèndj.

November 2020

Coronamuig

Coronatied, nooitsj mitgemaak,
ouch al bèn ich 70 jaor,
neit es opa, pap, of sjnaak,
geluif mich mer, da’s wirk’lik waor.

Eesj moosj ich d’raan wènne,
sjtil op sjtraot, unheimisch haos,
jederein bleef thoes, zout bènne,
gans ’t landj waar oetgeraos.

Kort biejein sjtaon, hendjes gaeve,
of e muulke oppe wang,
zoget heurt toch bie ’t laeve,
nae, dat maag neit, me is bang.

Óngerhawve maeter aafsjtandj,
henj goud wesje, röstig aan,
veur alle kènjer in ’t landj,
waar óngerwies eesj van de baan.

Op vakans of nao de bieb gaon,
nao de kapper of de kirk,
lekker same oet gaon aete,
niks koosj haos, geer höb ’t gemirk.

Corona veur, corona nao,
van sjmörges vruig pès saoves laat,
euveral is corona dao,
jeder haet advies paraat.

Mer effe get angesj opgemirk,
de minsj is tot ’t neudige bereid,
corona haet sóms positief gewirk,
’t is neit allein èlenj en leid,

Röstig wachte in ’t rieke,
gein gevleig, geren, gesjpouw,
dich bedanke, vruntj’lik kieke,
‘Géér zeet aan de beurt, mevrouw !’

‘Kiek, die aenj dao mit häör jónge,
heur, dae maelder in de boum,
dao kump ’n eikäöreke aangesjprónge,
och, wie sjoon die witte bloum !’

Jeder naodeil haet zien veurdeil,
en dat bliek ouch noe alweier,
corona brach ós heel get ónheil,
mer sóms get rös, bitsjke plezeier.

Aevel, toch wil ich kwiet:
bèn sjmörges al gans vruig,
nao al dat geduins in dezen tied,
richtig täöt, coronamuig.

Haop’lik dat ein vaccin bevriet,
dat veer weier geweun kènne gaon laeve,
eindelik dan dae corona kwiet,
die gedachte, ein gelökkig gegaeve.

September 2020

Dat leidje van Tom Jones

Kump me zomesj in Sjpanje, Israël, Portugal,
dan is ’t dao heit, ’t graas meis gael euveral,
allein wo me sjproeit, héél väöl en héél lang,
zuut me kleurige bloume, krig me ’t graas aan de gang.

Ich bekeek mich daen elenj in röstig gemoud,
en dach: ‘Phil, jóng, éch, waat höb veer ’t goud !
Bie ós wurt geklaag, es ’t raegent veural,
bie naatechtig waer ummer dezelfde kal’.

Zèk luuj, wilt geer ouch alles gael, dreug, versjraold,
wilt geer ouch dat de zón uch laeve bepaolt ?
Pak eur kóffer, ’t vleigtuug en gaot d’r mer haer,
dan zeet geer verlos van ós raegewaer.

Mer ich, ich blief hie, geneit van ’t veurjaor,
de knup aan de buim, de veugelkes, éch waor,
en gaef mich mer herfsblaar, get vors, wèntjerwaer,
get mee variatie, mee kleur, höb ich gaer.

Begriep mich hie goud, ich hawt van vakans,
sjpraek ein bitsjke Sjpaans, Italiaans, baeter Frans,
mer nao zo’n vakans kóm ich gaer weier nao hoes,
nao ’t lendje aan ’t water, dao vuil ich mich thoes.

Dao is ’t graas gruin, d’n haof bóntj gekleurd,
dao fluite de veugelkes, vrie, óngesjteurd,
en vuil ich de wèndj, op mien wang dröppels raege,
dan hilt mien perpluuj die natigheid taege.

Ich hawt neit van hitte, van dreugtegedouns,
gaef mich mer dat leidje van zenger Tom Jones,
die sjoon millodie, de weurd, vergaet ze koum,
dat leidje, jao jus: ‘Green, green grass of home’.

Augustus 2020

Veugelke in Canada
(nao ein noodlanjing in Halifax)

Ich zaot op vleigveldj Halifax
te laeze op ein bank,
veer wachde op e nuut vleigtuug,
sjtilkes, oere, oere lank.

En doe …… inèns ein veugelke,
vloog zómer bènne róndj,
’t zat zich effe naeve mich,
gans kortbie, oppe gróndj.

Klein wunjerke, bezunjerke,
klein zunke in de nach,
dich haw ich dao in Halifax
doe gaaroets neit verwach.

Doe goufs mich moud dao wiedeweg,
doe klein bewaegklik dènk,
ich dach neit mee aan noodlanjing,
door dich, klein godsgesjènk.

Och, zeen neit alle veugel zo,
ein teike in de lóch,
van lekker losjes laeve, luuj,
geneit, d’r is genóg !

Juli 2020

E teike van haop

E fien kaoreblömke sjtóng dao,
allein, greutsj, tösje de sjtein,
de sjtein van oos terras.

‘Hie bèn ich,
wae deit mich get?’
leek ’t te zègke.

E bitsjke wèndj
weigde ’t blömke,
wie ’n moder häör kèndj.

Es dat gein teike van haop is,
dat kaoreblömke tösje sjtein,
klein kleurke oppe welt.

Juni 2020

Salamanca

Sjneewitte ojevaars,
zjwierig zjwevend in de lóch,
mee es genóg óm op trök te kieke:
‘t Gaele sjtraotleich,
de kathedraal, oppe berg,
taenge d’n aovendhemel,
mit sjterre d’rómbie.

De Plaza Mayor,
die al eeuwe sjoon oetgesjtald lik,
sjträötjes vól romantik,
sjtudente brènge gepaste laevendigheid,
hoes mit sjelpe, en aw moere vol verhaole,
kloostergeng vol sjtatige sjtilte.

Salamanca,
mit e glaas roje wien
druim ich nog waal èns van dich,
eine glumlach op mien gezich.

Juni 2020

De hèl heisjde ooitsj Berlien

Berlien liet pien,
Sjtalinórgels doon hun werk,
Katoesja’s op zien Russisch,
oer nao oer, daag nao daag
luuj in sjoelkeldesj,
gedónder, es ratte in de val,
doje, puin en leid, euveral.

Mènnig maedje wurt verkrach,
jederen daag duusternis,
jederen daag allein mer nach,
ein versjrikkelikke hèl,
wie Jeroen Bosch die èns sjilderde,
sjtöf, liekelóch, bloud, geknal,
me haw ’t kènne weite, in ’39 al.

Väöl zelfmaorde ónger de bewonesj,
ouch door Herr Führer, in ziene bunker,
op 30 april, en door zien vrouw Eva Braun,
’t ènj van ’t Doezendjäörig Riek,
me haw aevel eesj nog get kènjer opgeroupe,
me geluifde nog in de Sieg.

Op 1 mei zelfmaord door Joseph Goebbels,
‘Wollt ihr den totalen Krieg ?’
Hae leit eesj ein flinke dosis morfine toedeine
aan zien kènjer: Helga, Hildegard,
Holdine, Heidrun, Hedwig en Helmut,
ze krege daonao blawzoer in hunne móndj,
wie kump me tot zo’n waanzinnig besjloet ?

Sjlikde vervolges zelf dat gif,
dat oet Auschwitz-Birkenau,
same mit Magda, zien vrouw,
doe, twee keugel van eine SS-er,
óm de zaak aaf te sjloete, boete,
in d’n haof van de Reichskanslei.

Berlien, april en mei ’45,
zo mót de hèl d’roetzeen,
tenminste, es die besjteit,
ich zoug ein documentaire,
ich weit besjeit.

Mei 2020

Neit mee op ein

’t Nummer Corona is gezak, klein bitsjke van de baan,
vuiert neit mee vas de hitparade aan,
op ein sjteit noe ’t eikäöreke bie mich,
dans seierlik door d’n haof, e prachtig gezich.

Op twee deit e biemeispaerke zien bès,
’t vlug op en neier, van tak nao nès,
e roodbuusjke is ouch van de pertie,
dat sjteit veurluipig vas op drie.

Op veier de zón, taege ein sjoon blaw lóch,
d’r is nog mee, d’r is nog genóg,
op vief noe Corona, mer nog neit gáns versjlage,
’t ligk nog neit d’roet, nog effe verdrage.

Hawt vol, gedöldj, in al die sjtil sjtraote,
Corona zal èns de hitparade verlaote !

Mei 2020

De Gouw Waek

Maria haw ’t in häöre boek gedrage,
neuge maondj häör vleisj en bloud,
ze waar de mam, zie leit ’t laeve,
’t kiendje gouf häör krach en moud.

Dat kiendje, Jezus, dat woort groter,
Jezus praekde en genous,
en hae zat luuj goud aan ’t dènke,
vertèlde wie me laeve mous.

Doe koum Palmzóndig, halleluja,
hae woort gepreze, me zoug ‘m gaer,
waat waar Jeruzalem doe sjoon, zèk,
lachende luuj en sjtraolend waer.

Op dónderdigaovend same aete,
mit zien vrunj, me drónk ouch wien,
daonao, in d’n haof gezaete,
woort hae verraoje, dat deig pien.

Op de vriedig dae doe volgde,
droug hae ein kruuts, beet op zien tenj,
sjtrómpelde ómhoog nao Golgotha,
dao sjloug me naegel door zien henj.

Dao sjtórf ‘r, hae en nóg twee mansluuj,
gans hoog, daobaove op dae berg,
en noe, 2000 jaor al wiejer,
herhaole veer: ‘Waat waar dat erg !’

Mer kóm, neit klage, blieve treure,
doe woort ’t Paosje, d’n dood veurbie,
veer viere dat ouch noe nog ummer,
‘Allei, minsj, kóm, laef op, bès blie !’

April 2020

’t Is sjtil in de sjtad

Zaoterdig 28 meert 2020,
vief oer sjmiddigs, de zón is eweg,
oppe fits door Zitterd,
de sjtraote laeg, ’t is moessjtil,
geine auto oppe waeg, ’t vuilt gans kil,
die sjtilte in de sjtad,
Unheimlich nuimp de Pruus dat.

Wie in Het uur U van Martinus Nijhoff,
of op ein sjilderie van Carel Willink,
ich kreeg ’t neit oet miene kop,
dit waar magisch realisme ten top.

Coronatied, ’t is ein gegaeve,
’t liek ein bitsjke 1986,
Tsjernobyl, dae naam blif bie mich laeve,
sjtil, gries, kawd en kaal,
ouch Hiroshima, 1945, liek ’t soms waal,
haos neit te besjrieve,
vlot nao hoes, hie wil ich neit blieve.

April 2020

Reichswald

Trèk eine lien van Vènroj nao Nijmege,
gank nao rechs, euver de grens, en bald,
tösje Kaevelaer en Kleve,
golvend, duustere boesj, ’t Reichswald.

Water, natigheid, geknal,
Operatie Veritable, éch,
zjwart-wit opnames, pratsj euveral,
’t woort mich richtig sjlech,

Doje, gewónje, 23.000 geallieierde,
twintigers, soms neugeteen,
aan Dutsje kantj 38.000,
ein drama nog zo jónk te zeen.

52.000 Dutsje kriegsgevangene,
getalle, mer ’t geit euver luuj,
jao, natigheid, geknal,
oorlog, ummer weier opnuuj !

Maart 2020

Ummer gries lóch

Ich höb genóg van al dae raege,
die gries lóch, die duusternis,
’t vilt mich allemaol erg taege,
jus of d’r niks angesj is.

Wo blif de zón, dae blawwe hemel,
wo blieve zónnesjtraole op mien erm ?
Ich wil de bloume weier zeen bluije,
en zègke: ‘Oet, daen trui, ich höb ’t werm !’

Ich wil de veugel heure fluite,
ze zeen vleige op en neier,
tekskes, graas, weier zeen verzamele,
nèste zeen boewe deit mich plezeier.

Veurjaor, veurjaor, kóm, vertoon dich,
touver kunste oet d’n houd,
laot mich lekker gaon geneite,
och, dat deit mich toch zo goud !

Maart 2020

’t Sjoonste feeske van ’t jaor

’t Is nog sjtil in de sjtad, gein geluud, mirks te dat ?
’t Liek of jederein zach lik te sjlaope,
de kafee is nog toe, kastelein haet nog roe,
de frituur is nog ummer neit aope,
jao, de tróm in de kas en de träöt höbbe ras,
‘ch mót ’t pekske nog effekes sjtrieke,
mer inèns: ‘Kóm èns flot, is dat neit vors Marot,
en de prins ouch d’rbie, mós te kieke …….!’

Vastelaovend, vastelaovend, sjoonste feeske van ’t jaor,
vastelaovend, vastelaovend, kóm, lèk alles noe mer klaor,
leer de leidjes, zuik de sjminkdoos, pas ’t pekske, ‘Zit ’t goud ?’
want dit feeske, dat zal blieve,’t zit bie ós jao in ’t bloud,
luuj, ich kèn ’t neit besjrieve, vier ’t mit,’t deit dich goud.

’t Is nog sjtil in de sjtad, gein geluud, mirks te dat ?
optochhal, bènne is ’t nog duuster,
kiek, de Mert, dae is laeg, versjaald beier, gein kraeg,
in de kirk heur ich gans zach gefluuster,
bie De Phil, De Sint Joep, ’t is sjtil oppe sjtoep,
De Marotte, jao, die euverlègke,
mer inèns: ‘Heur, meziek, mós te loestere, kiek,
ich verklap ’t, ich zal ’t mer zègke ……..’

Vastelaovend, vastelaovend, sjoonste feeske van ’t jaor,
vastelaovend, vastelaovend, kóm, lèk alles noe mer klaor,
leer de leidjes, zuik de sjminkdoos, pas ’t pekske, ‘Zit ’t goud ?’
want dit feeske, dat zal blieve,’t zit bie ós jao in ’t bloud,
luuj, ich kèn ’t neit besjrieve, vier ’t mit,’t deit dich goud.

Februari 2020
(Oorspronkelijk als liedtekst LVK-Finale 2016)

Zónger meziek

Zónger meziek, waat waar ’t laeve,
aeve dood en sjtil es de dood,
klanke klinke, klanke gaeve,
ich höb ze neudig wie water en brood.

Zónger meziek, fanfaar, hermenieje,
vastelaovend waar oetgekleid, luuj,
zónger piano en träöt, millodieje,
ich laef d’rvan, jeder daag weier opnuuj.

Zónger meziek waar veer allemaol ermer,
koosj me gevuiles neit èns laote gaon,
sjone meziek maak alles väöl wermer,
zónger meziek waar e fees vlot gedaon.

Muzikante en zengesj, laot mien trómmelvel trille,
kopere klanke, kóm, sjtrui ze mer róndj,
jao, ich geneit van de natuur, van ’t sjtille,
mer ouch de meziek, heilt mich, maak mich gezóndj.

Januari 2020

Veur Edith Stein

Doe maedje leif oet Breslau,

ich zoug lèts dien gezich,
doe zats mich aan ’t dènke,
maakdes get los bie mich.

In Speyer en in Münster
höbs doe dien bès gedaon,
’t is esof ich dich dao
lachend veur de klas zeen sjtaon.

Theresia van Avila,
die gouf dich dèkser krach,
mer Pruse, roew en kawd en graof,
die haolde dich die nach.

’t Waar augustus ‘42,
kortbie, bie ós in Ech,
same mit dien zöster Rosa,
haolde ze dich weg.

Ze brachte uch nao Auschwitz, Edith,
geinen oetwaeg mee,
’t gaas dat sjtikde doezende,
vermaorde ouch úch twee.

Noe haop ich dat e bitsjke nog
van eure geis blif laeve,
al is ’t eine keer per jaor,
al is ’t mer veur aeve.

Januari 2020

Eine druim van ein baeter welt

Laot veer ós ein handj toch gaeve,
doe en dich en dae en die,
en dan eine krènk gaon make,
danse, zènge, same blie.

Jederein maag mit ós mitdoon,
broen of gael, of zjwart of gries,
dans mer mit, hie, pak mien handj mer,
zèng mer mit ós vredeswies.

De ganse welt zo achterein, luuj,
ouch de kaodste kump d’rbie,
nemes houf allein te blieve,
zoget sjoons gouf ’t nog nie.

’t Menke van de maon dat zoug dat,
keek ómleeg nao ózze bol,
koosj zien ouge neit geluive:
‘Waat höbbe ze dao toch eine lol !’

‘De welt die dreet en lach en zink mer,
zoget is nog nooitsj gebeurd,
zouwe ze noe eindelik weite,
eindelik weite wie ’t heurt ?’

December 2019

Achter mien ouge ……

Wachte mien traone,
ze wachte op de klanke die mich rake,
op waat beveurbeeld Aznavour en Bach in mich losmake,
op bezunjer weurd, egaal in welke taal, in welk bouk,
op waat kunstenaers vaslagte in sjtein en op douk.

Ze wachte óm geraak te waere, wie ein vaan door de wèndj,
wie vruiger, lang geleeë al, wie vruiger es kèndj,
‘Makker, sjtaak dien wildj geraos’,
door daen tejjer doe, op taofel, mit Sinterklaos.

D’r is nog genóg, Phil, loester, vuil, laes en kiek,
doe laefs toch nog ummer, doe bès nog gein liek,
kóm, laot dich nog rake, ’t is nog neit gedaon,
achter dien ouge wach sjtilkes ein volgende traon.

December 2019

Hie vuil ich mich vrie

Op einen duuntóp gezaete
heur ich de golve roesje
taenge ’t grieze sjtrandj,
zee en landj kómme biejein,
es van allein geit ’t, es van allein.

Wolke zjweve in de lóch,
wit en gries taenge blaw,
wie op sjnaore van ‘n gitaar
sjpeelt de wèndj mit ‘t helmgraas,
allein de wèndj is hie de baas.

Meeuwe duke kriesjend euver ’t water,
wit en lichgries taenge lichgruin,
sjuin sjuuf e beutje aan de horizon,
de wèndj wèntj ’t veuroet,
jus wie dao daen draak van dae sjnaak.

De zee, ze kump neit sjtil,
ze blif mit mich kalle,
ze nump mich bie de handj,
sjoemköpkes sjoere euver ’t zandj,
de zón kleurt ze nog witter dan ze al zeen.

Wèndj, zón, zee en zandj,
hie vuil ich mich vrie,
God zaegent ’t landj!

November 2019

Oorlogskirkef in Margraote

Kaïn, ein van de zeuns van Adam en Eva,
vermaort ziene brouwer Abel,
zo begint de gesjiedenis van ós luuj,
en zo gebeurt ’t ummer weier opnuuj.

John Rosenthal, Louis Rigsby,
Lawrence Koller, James Muncy,
John Wright, Herbert Stovall,
ich kèn aan ’t sjrieve blieve.

Zie koume óm ós te bevrieje, mer woorte gepak
door de dood, doe, in die duuster tieje,
‘in the minds of men’ sjteit op eine sjtein,
dao in Margraote, te midde van mee es 8.000 soldaote.

Veur zeuns van awwesj gater in de gróndj gemaak,
hun lieke in koele gelag, drek d’rop gesjmete,
thoes harte aope gerete,
mee es 8.000 kruutser, es teikes veur ós.

November 2019

Grote Kirk te koup

De Grote Kirk, die is te koup,
veur eine habbekrats, verdorie,
die kirk, sjoon, mit daen tore,
dao greutsj, in volle glorie.

Mien pap en mam, die trouwde dao,
ich deig d’r de kemunie,
jus wie mien kleinkènjer, recent,
’t waar in mei of juni.

Dao trouwde ouch hun awwesj,
sjoon herinneringe, luuj,
begraefenisse, neit te tèlle,
haos jeder waek opnuuj.

Veer sjpeelde op ’t Kirkplien,
róndj daen tore rende veer,
ich heurde soms ’t loewe dan,
nostalgisch, jedeskeer.

Kóm Zitterd ruier dich,
waer wakker, kóm laot gaon,
ós Grote Kirk mót blieve,
altied blieve besjtaon.

Oktober 2019

Herfsgelök

Nóg vruntjelikker es veurig jaor,
’t zónleich en de sjoon blaw lóch,
nóg bóntjer, goudgaeler, broeniger, éch waor,
de blaar aan buim, of dwar’lend in ’t róndj,
boete, róndjóm, euveral op de gróndj.

Rae genóg óm deip in te aome,
ein gevuil van gelök te pruive,
wie bie ein muulke doe, oppe gank,
wie bie ’t heure van èngelezank,
’t liek waal veurjaor, haos neit te geluive.

De gries gerdien is aop getrokke,
de begraefeniswage bie de kirk vertrokke,
in d’n haof eine vlinder op ein paarse bloum,
en dat in oktober, ich geluif ’t koum.

Op eine zaoterdig in Zitterd
herfsgelök, esof alles sjittert.

Oktober 2019

Name van kiendjes, jus gebaore

Ein ganse pagina mit name in de gezèt,
van kiendjes, jus oppe welt,
gein dode-advertenties, mer wiet geer wèt:
nuut laeve tösje dood en geweld.

Eine glumlach, gelök, ein sjattig gezichske,
daen daag is d’r fees, daen daag minder leid,
gebäörtekaertjes mit e klein gedichske,
wie gezag, gein dode-advertenties, nae, effe neit.

Besjuut mit muskes, sjlingesj, ein bóntje perpluuj,
estebleif, kóm noe, zèk dat ’t maag,
boete e braed, eine naam en blie luuj,
jeder waek, in de gezèt, al is ’t mer einen daag.

September 2019


E pötje mit esj

Èns bevènj ich mich, wae wit,
ouch in ein urn, wo esj in zit,
in ein pötje, kuil en sjtil,
mit get van mich, jao, get van Phil.

Ich vraog mich waal óngerhandj:
‘Wae kump nog èns kieke,
nao dat pötje in dae wandj?
Wae sjleit dan e kruuts, blif effekes sjtaon,
en dènk: Waat haet dae Phil ouch alweier gedaon?’

‘Waar ’t de muite waerd waat hae haet gedaon, gemaak,
is d’r van häöm nog get waat mich raak?’
Ich haop ’t waal, höb mien bès gedaon,
haop dus dat emes dan effe blif sjtaon.

September 2019

Kathedrale

’t Bezunjere aan kathedrale
zeen de verhaole euver gans vruiger,
van de gids, dae róndjleit.

’t Magistrale aan kathedrale
is ’t ónbegriepelik boewkundige,
eeuwe geleeë volbrach,
door vlietige vakluuj, zónger hulp van Boels,
mit primitieve middele, of jus neit ?

Kathedrale, imponeierend groot,
mit gluijend glaas in lood,
sjtoer sjtein en fien houtsjniejwerk,
geboewe, óm sjtil te geneite,
in vervuiering de ouge te sjleite.

Augustus 2019

Kernölke klein

Hei zègk, doe dao, kókkerelke,
klein klein kluinke, friemeldènk,
dree mer róndj doe kouteleboutje,
èngelke, kabouterkèndj.

Vuil dich vrie mer, frutselmenke,
sjpasfiguurke, do-re-mi,
dien gezichske is e zunke,
sjnuutje, uigskes, kiks zó blie.

Num mich mit aan dien fien hendje,
vingerkes, kernölke klein,
num mich mit nao dien klein lendje,
in dae sjoeke-wónjertrein.

Laot mich dao mer mit dich sjprènge,
zènge, danse, do-re-mi,
gelökkig zeen, mich blie dan vuile,
jao, gelökkig wie nog nie.

Augustus 2019

Mee sirk in ’t laeve

mee sjwung, mee fantasie,
dat wirk en neit aeve,
’t maak dich dèkser blie,
loup èns op dat käördje,
sjpeel èns aap of kloun,
sjprèng euver e päörtje,
kakel wie ’n houn.

Augustus 2019

Klaagzank óm d’n tablet

Sjmörges vruig óm zeve oer
in de kamer op de bank,
sjtil te zeen, allein mer kieke,
nao d’n tablet, godzeidank !

Jao, en mörge weier kieke,
filmkes, filmkes, felle kleur,
houfs te neit mee veur te laeze,
geine ruzie, gein gezeur.

D’n tablet is de baas, luuj,
sjpeigel, sjpeigel aan de wandj,
d’n tablet is ’t sjoonste,
’t sjoonste dènk hie in ’t landj.

Estebleif, waer toch èns wakker,
sjtaot èns op, zèt oet dat dènk,
doot ein sjpelke mit de kènjer,
laes ze veur, kiek plaetjes, zènk.

Kiek ze weier in de ouge,
wies dae vlinder op die bloum,
’t Jeugjournaal same bekieke,
of dae paddesjtoul, dae boum.

Juli 2019

Jacques Brel

Da’s meziek mit ’n zeel, van heel deip,
da’s taal vol klank, vol kleur,
oet ’t bènnenste van de minsj,
da’s zjweite, de porieje aope,
ein laeve vol gelaef, ein laeve vol sjtraeve,
zónger väöl kónsessies.

Pruive van sjoklaat, mit mee es 70% kakou,
pittig, pure passie,
Brel raak mich, raak de luuj,
hilt ós wakker, bie de lès,
ummer weier opnuuj deig hae zien bès,
Jacques, bedank veur dae pure klank !

Juli 2019

Balkónscène in Kroatië

Terwiel zjwarbele haos ónheurbaar
tösje palmbuim op en neier vleige,
kiek ich vanaaf mien hotelbalkón
oet euver ein zalige zee.

’t Is sjtil, óngeluiflik sjtil, esof de welt
allein mer oet sjtilte besjteit,
allein mer oet sjtilte,
tot in eeuwigheid.

Mer ich weit besjeit.

Juli 2019

Cosel

Noe ein plaatsj in Pole, Kozle, in ’42 Cosel, op ’t Dutsj,
39 maol halteplaatsj veur eine trein nao Auschwitz,
9.600 mansluuj moosjte hie d’roet, ‘Raus !’,
hinaus, op waeg nao ein Durchgangslager,
ze hawwe gein idee waat hun te wachte sjtóng,
de anger ‘passagiers’, oet Nederlandj, Belsj, Frankriek,
wiejer, nao Auschwitz, ènjigend es liek.

Ich lous hie-euver op miene smartphone,
in ein berich van De Limburger, mien gezèt,
ich koosj ’t neit geluive, ich noum ’t mit nao bèd,
ónger de kop Cultuur, wie kómme ze d’rbie,
sjtóng midde in dit berich ein advertentie,
euver veurverkoup Oktoberfeeste in Zitterd, mien sjtad,
wae plaatsj die dao, ich sjnap ’t neit, wie verzint me dat ?

Cosel en Oktoberfeeste, Pole noe, Dutsjlandj doe,
Zitterd, waer wakker, ruier dich,
luuj, noe loester, heurt geer mich ?
Ich begriep ’t neit, beierfeeste en leid, väöl leid,
zeen veer wurkelik gans van sjlaag,
zeen veer wurkelik gans gesjteurd,
deit ’t d’r neit toe waat dao is gebeurd ?

Mei 2019

Breif aan mien vrouw

Es ich 80 bèn, es God bleif,
zit ich dan ouch mit dich, achter, in ’n awd keukske,
aan e täöfelke, gans sjtil, mit twee sjneikes brood en get vleisj,
door de roete nao boete te kieke, nao vruiger ?
Waer ich dan ouch lestiger, en doe ouch,
verbaeters te waat ich neit zègke moug?

Ich wil 80 waere mit eine glumlach, leifs alle daag,
e gedich in miene kop, vol leich, vol zón, vol kleur,
eine frisje geur op mien lief,
ich wil serjeus genómme waere es ich get sjrief,
wil nog brenne wie e vlemke, al is ’t klein, fien,
leich gaeve en wermte, zörge veur get zónnesjien.

Haop dan dien zachte handj nog te vuile,
nog ummer ein muulke te pruive, ‘sjmakelik aete’ te heure,
en: ‘Ich höb dich leif’, es ich 80 bèn,
es God bleif.

Mei 2019

De bèste foto

Ein kriesjend kiendje oet Honduras,
hoogoet drie jaor is ’t pas,
klein, klein döpke, vraem, vraem welt,
de mam, erm oeterein, ich num ’t geweld.

World Press Photo, Story of the Year,
jeder jaor upnuuj, ummer weier, jedeskeer,
triestigheid, ein kèndj dat bäök, allein, afhankelijkheid,
de foto leed ós zeen: de welt, de minsj en zien groot leid.

Kènjer, lang geleeë en kènjer, anno noe,
kènjer zeen de dupe, kènjer zónger roe,
kóm God, kóm, bemui dich èns, doe zuus toch wie ’t geit,
veer wille èns ein welt vol bliedsjap, welt zónger verdreit !

Mei 2019

Gezóndjheidsayatollahs

Jeder daag leefs väöl, väöl gruinte,
héél väöl water, oer veur oer,
dènk aan dalik, dènk aan later,
vèttigheid lik op de loer !

Ein paar aerpel, nae, leefs gein,
kuikskes bie de koffie, neit ein,
minder pasta, minder brood,
doe laefs dan langer, geis later dood.

Beier, wien, ein lekker dröpke,
jóng, doe bès neit goud bie dien köpke !
Sókker? Van ze laevesdaag neit mee,
wie kums te toch op zo’n idee ?

En dan: bewaege, haos verplich,
wanjele, fitse, kóm, ruier dich,
oet dien bèd, van die bank,
allei, jóng, opsjtaon, loup noe, gank !

Gezóndjheidsayatollahs regeiere oos laeve,
dat is dageliks en euveral ein gegaeve:
Loester noe èns, nae, neit mit de lif,
num de trap, sjtil sjtaon is gif !

April 2019

Ich num ’t gelök

Miene trui hink euver de sjtoul,
de deur nao d’n haof sjteit aope,
zo van: ‘Kiek goud !’

’t Graas ruip zachjes óm aafgedaon te waere,
’t waer is óm, de zón wermp de moere,
veugelkes haole ’t veurjaor in mit fien gefluit.

De buurman, in korte bóks, hae lach,
’t zal neit lang mee doere,
de krach van de natuur zèt de border in kleur.

Ein sjterk sjtök, jeder jaor weier,
ich num ’t gelök, jeder jaor weier,
zónger euverdrieve:’t Deit mich plezeier.

April 2019

Dènkend aan vastelaovend…

Zeen ich luuj zitte aan ein taofel, mit ein glaeske wien of beier,
’n idee bedènkend veur d’n optoch, ze make sjpas, höbbe plezeier,
zeen ich ze opsjprènge es ’t idee gebaore is, ’t is weier väölbelaovend,
sjtóf koupe, ein prachtig pekske neje, soms pès laat in d’n aovend.

Zeen ich emes mit zien óntwerp greutsj nao de wageboewesjvergadering gaon,
luuj in de optochhal draod buige, plekke, verve, oppe wage sjtaon,
ich zeen Thei naodènke euver ein sjoon millodie,
en heur De Marottekapel rippeteiere, ’t klink wie nog nie.

Ich zeen kènjer mit mam en pap in De Kènjeroptoch, fien gesjmink,
en heur de vastelaovesleidjes die me op sjool zink,
ich zeen eine ein verhaol sjrieve veur in de vastelaovesgezèt,
eine kastelein ziene kafee verseiere, luuj lache aan ’t buffèt.

Ich zeen de buurtbewonesj de prins filleseteiere,
de Auwd Prinse veur hunne Grosse Nummer rippeteiere,
ich heur eine toesj bie ein buut en ’t Mannekoor Alaaf De Marotte zènge,
en zeen sjoon verkleide aw wiever sjpas make, same sjprènge.

Dènkend aan vastelaovend, zeen ich de prins zien pekske passe,
in de sjpeigel kieke en dènke: ’t Is klasse!
Ich zeen ’t lokaal van de Philhermenie en de Sint Joep,
en lachende luuj gekke teun oethaole, boete op de sjtoep.

Ich zeen ein gewéldige act op maondigaovend in dat kafeeke,
en dènk aan ’t leidje Mit Jozeeke, aan de teeke,
zeen op daensdigaovend óm twelf oer de prins en zien femieje,
mit traone in de ouge de vastelaovend aafsjleite, jao, ein bitsjke pein lieje.

Ich zeen ein en al broesjende creativiteit, bliedsjap, gelök,
’t sjoonste feeske, en ’t kump jeder jaor weier trök.

Maart 2019

Wo ich soms nao verlang

Neit mee te zeen es de poëzie van Teun,
te loestere nao de weurd van ein kèndj, zo geweun,
mich te bukke veur ein bloum, naeve de waeg, in ’t veldj,
dae vlinder te zeen, neit oet te drökke in geldj.

Neit mee te zeen es de poëzie van de sirk,
de klanke van de klokke van de Grote Kirk,
dat roodbuusjke dao, bie die biemeis daoboete,
get sjneewitte sjnee op wèntjesje roete.

Mit ouge toe loestere nao zachte meziek,
te geneite van Renoir, bóntje kleure, kiek,
dat zelige gevuil, bie ein muulke op mien wang,
dat is ’t wo ich soms effe nao verlang.

Februari 2019

Mösjesjpel in de wèntjer

Vreiswaer hink in de lóch
de buim zeen naat en kaal
witte riep op ’t graas
Keuning Wèntjer maak zich klaor
jus wie veurig jaor.

De mösje sjpele tösje de tek
hun sjpel, ’t mösjesjpel
mit wèk in de bek
vleige ze flot en gek
van de gróndj nao de tek.

Ich kiek d’rnao
röstig en tevree.

Eine minsj houf neit mee.

Januari 2019

Wèntjerbeelde

Wit fluustert de sjnee in mien ore,
ein zach krakend tapeet ligk euver de Kolleberg.
Biemeize vleige op, eine roofvogel kik róndj,
einen hóndj löp sjpaore door de gróndj.

Niks sjteurt, allein ’t krake van de sjnee
ónger mien sjoon is waat me heurt.
Gries de lóch, heuvels wit gesjilderd,
dao, ein bank, sjtil d’rbie,
wie op ein sjoon sjilderie.

Januari 2019

Sjrieve is aome

Sjrieve is blieve, sjrieve is laeve,
’t hilt mich wakker, mien ouge gerich,
sjrieve is aete, get neit vergaete,
sjoestere, sjave aan ein gedich.

Leich in ’t duuster, kleure waat gries is,
fluustere taege wae roew, helop sjreef,
sjrieve is dènke, aandach aan sjènke,
aan waat ’t weltwied zo allemaol geef.

Sjrieve is kieke, zake vergelieke,
benuime, belaeve, d’r is nog genóg,
sjrieve is druime, water zeen sjtruime,
lekker èns zjweve, wie dae ballón in de lóch.

Laot mich gewaere, ich kèn neit zónger,
’t is veur mich get wie zuurstof en brood,
laot mich, ich höb hónger, kèn ’t neit laote,
vandaag neit en mörge, neit pès aan mienen dood.

December 2018

Ocherm

De wèndj raosde wie ein wildj paerd
euver de Kolleberg,
herfskleurige blaar vloge door de lóch.

De pöt op ’t terras veile óm,
eine fitser perbeierde veuroet te kómme,
wie dóm, de wèndj wón de sjtried.

De natuur wunt ummer: kawd, naat, werm,
de minsj meint soms dat hae sjlummer is,
mer ocherm ……….

December 2018

Sjtolpere euver sjtein

’t Waar november, kawwe herfs,
in ’t duuster van d’n aovend sjtolperde ich in Zitterd
euver e paar sjtein, sjtolpersjtein,
es van allein sjoot ’t door miene kop: ‘Dènk nao, sjtop !’
Van 9 op 10 november 1938 brende eine synagoog,
’t waar mer 16 km. hievandaan, in Geilenkirchen.

Vanoet de synagoog in Heinsberg, op 24 km.,
woort van alles op sjtraot gesjmete, thorarolle kapot gerete,
de luuj bleve bènne of sjtónge d’rbie, keke, wachde,
de brandjwaer, de plisse, ze deige niks, jao, sommige lachde.

’t Brende die nach in Dutsjlandj in mee es doezend synagoge,
glaassjerve vloge róndj, glaas laog oppe gróndj,
doezende winkels woorte verneild, sjole, bedrieve,
hoezer, zelfs begraafplaatsje, neit te besjrieve.

600 Zjwaor gewónje, 400 judde woorte vermaord of pleegde zelfmaord,
angstige gezichter, awd en jónk, pien en leid, verdreit,
vuur, väöl vuur, glaas, väöl glaas, brandj,
daonao duusternis euver ’t landj.

Kristallnacht, van 9 op 10 november 1938,
angs en elenj, ’t begin van ’t ènj,
sjtolpere euver sjtein, sjtolpersjtein,
mit name d’rop: Max, Carolina en Dini Wolff,
’t sjoot door miene kop: ‘Dènk nao, sjtop !’
In ’44 gedeporteierd, in ’44 vermaord, Auschwitz.

November 2018

Iesveugelke in de sjtad

Doe zaots dao bie die brök,
oranje buukske, lank sjpits sjnaevelke,
lich- mit dónkerblaw oppe rök.

Sjoonste veugelke van oos landj,
dien zuver gefluit dao aan de waterkantj
klónk wie hemelse meziek in mien ore.

De blaar, in herfskleure, ware door dich nóg kleuriger,
’t water van de baek nóg klaorder,
de vösje nóg laevendiger.

’t Zónleich deig mien gemoud richtig goud,
de Ligne sjtraolde euveral,
en ouch daen tore, dao achter de wal.

Veugelke, kóm estebleif trök,
doe kleurs oos sjtad,
doe zörgs veur gelök.

Oktober 2018

Ein ode aan Aznavour

Ich kèn d’r niks aan doon,
ouch de Franse taal is sjoon,
jus wie oos plat, riek van klank,
gans gesjik veur zónnige zank.

La Bohème, Desormais,
La Mamma, Et Pourtant,
Les Comediens, Que Cést Triste Venise,
en soms ging ’t euver Peries.

Charles, veer gaon dich misse,
dien sjtöm, oet doezende te haole,
dien chansons, kómplete verhaole,
ich gaon ze weier zuike, de lp’s, de cd’s.

Ich sjleit mien ouge, gaon geneite,
want heur ich dich dien tekste vertolke,
dan zjweef ich weg van dees welt,
weg, hoog baove de wolke

Oktober 2018

Zomer 2018

De zjweit verdween mer neit, ocherm,
’t waar jeder daag raak, jeder daag werm,
’t graas waar gael, de bloume hónge,
ich heurde gein veugel mee die zónge.

Al daag ein verlange nao kuilte, nao raege,
dae wèndj doe in meert, dat waar eine zaege,
ich vuilde mich jeder daag muiger, get sjlomer,
nae, èns gein gedich euver eine heerlike zomer.

Èns effekes neit halleluja! noe,
’t leek waal die plaog bie de farao, doe,
mer ja, Phil, noe sjtop mit gekuum en geklaag,
in Afrika geef ’t die wermte aldaag.

September 2018

Euver eine peerlink

Eine peerlink is naat,
wie sjmörges de zeip in mien henj,
wie de tandjpasta tösje mien tenj.

Gesjwank, wie de maedjes van de Swentibold,
krónkelig, mit get drek
e vruntjelik beesjke, neit vies, neit gek.

Eine peerlink pas persies in ziene gank,
sjmaal en lank maak hae de gróndj los,
lekker lokker.

E wónjerlik beesjke,
zónger geluud trèk ’t mienen aandach
bie ’t sjpitte in d’n haof.

Eine peerlink zörg veur laeve in de gróndj,
is veur de veugelkes ’t aete,
deit mich effe mien zörg vergaete.

Augustus 2018

Sint Rosapercessie

Ènj augustus door de Pötsjtraot
nao de Kolleberg weier haer
op de maot van hermenieje
haopelik bie zómesj waer.

Jaore loup ich noe al mit zó
jus wie oma vruigerdaag
jaore, want ’t heurt bie Zitterd
get wat neit verdwiene maag.

Is ’t gelouf of mee folklore ?
Of allebei mesjien ?
Is ’t gemeind, sjpeelt me toneel
is ‘t allein mer sjone sjien ?

Och, mesjien neit mee dat geluive
wie ’t mam of opa doug
mer ich blief ’t hiebie vraoge:
‘Loup toch mit, kóm, bae dich ouch !’

’t Heurt bie Zitterd wie Teun Hermans
wie Sint Joep en Grote Kirk
’t heurt bie Zitterd wie Jo Erens
wie de kloun heurt bie de sirk.

’t Heurt bie Zitterd wie ’t loewe
van de klokke, eewelank
wie ’t fees van vastelaovend
veur Sint Rosa, jao, es dank.

’t Mót bie Zitterd blieve heure
ouch went ’t gelouf väöl minder is
‘t is e sjtökske van oos laeve
zónger dat, waat e gemis.

Augustus 2018

Euver eine moelemaeker

Ich kèn eine moelemaeker, och doe kèns ‘m ouch,
dae wit euveral antjwoord op, ouch op waat me neit vroug,
grote moel, ‘Hie bèn ich, ich weit wie ’t geit,
wie de welt zich zo dreet, daovan weit ich besjeit’.

Wurt neit kawd of neit werm, vuilt zich gans ginneraal,
lèk häöm niks in de waeg, want dat is ’n sjandaal,
hae wit alles väöl baeter, hae wit euveral van,
en bie ein vergadering is hae de man.

Wie ’n tenk raos hae wiejer,
jedere boum wurt geveld,
wilt ‘r neit metein valle,
dan gebroek ‘r geweld.

Mer èns kump d’n daag, ech, dan is ’t gedaon,
dan zal ózze moeljan ouch loestere gaon,
kik ‘r sjtilkes nao boete, heurt ‘r wènje de wèndj,
vuilt ‘r zich effe weier e klein druimerig kèndj.

Heurt ‘r angere sjpraeke, lach ‘r, kiek zien gezich,
zuut ‘r zichzelf in de sjpeigel, vreeg ‘r : ‘God, wae bèn ich?’
Haop’lik neit te laat dan, nae, nog effe d’n tied,
krig dan tóch ózze moeljan eindelik sjpiet.

Wurt nog effekes minsj, effe minsj, wie me zaet,
leert dat ouch de sjtilte, ouch de sjtilte get haet.

Augustus 2018

Touvere mit kleure

Sjilder van d’n druim,
van raegebaog en leifde,
touvere mit kleure, veural ’t blieje blaw.

Bloume, luuj, los van de welt,
gelök vlug door de lóch,
If I were a rich man.

Jeder sjilderie maak mich ein bitsjke blie,
kóntent mit ’t laeve,
’t liek ummer veurjaor, ummer zomer.

Hang ze op ein kènjerkamer,
laot de kènjer kieke, lache, zènge,
danse, sjprènge, gelökkig zeen.

Chagall zien werk is riek, zit vol meziek,
meziek, van: Kóm op, lach, laef, doog mit!
’t Liek esof God dao ein bitsjke achter zit.

 Juli 2018

Opa zeen

Mit de kleinkènjer sjpele, mit water knoje,
mer ouch: dode-advertenties laeze:
Wie awd waar daen doje?
Veurlaeze, leidjes zènge, goje mit de bal,
mer ouch: pille sjlikke, jeder daag, zeve al.

Katja Ebstein, 77 intösje, ‘Wunder gibs es immer wieder,
heute oder morgen, können sie geschehen,
wenn sie dir begegnen, musst du sie ouch sehen’,
heurapparate drage en toch neit alles versjtaon,
soms de waeg zuike, get dèkser nao de wc gaon.

De jeug wurt ummer jónger,
seks, veier lèttesj in e bouk,
opa wurt gaw awwer, eine get raofelige douk,
t verkeer drökker, alles mót jao vlotter gaon,
inlogge, gebroekesjnaam, wo haw ich die wachweurd sjtaon?

Einmaol ónger de knei, einmaol in de kop,
kump alweier get nuuts, get angesj,
luuj, ’t hilt nooitsj op,
Opa, wakker blieve, ouge aope, kóm, laot gaon!
Jao, ich doon mien bès, heur, ech,’t is nog neit gedaon!

Phil Schaeken, Sittard
Juli 2018

Euver eine druim

Èngele en duvele, vruiger, noe en later,
de duvele ’t vuur, de èngele ’t water.

Duvele, dat is geweld, ruïnes, leid en bloud,
èngele brènge gelök, die meine ’t ummer goud.

Duvele sjtruie gifgaas euver akker, minsj en kèndj,
èngele versjpreie vrei, wie zeilbeut in de wèndj.

Duvele, die lache sjtiekem, ouch al sjteit de welt in brandj,
èngele, die treuste, helpe, gaeve dich ein handj.

Duvele, die sjeite gerös ein vliegtuug oet de lóch,
èngele dreuge traone, jao, die geef ’t nog genóg.

Duvele, wie Hitler, Himmler, Eichmann, de SS,
èngele, wie Sophie Scholl, me heurde zien protes.

Duvele, kiek Hiroshima, ’t is haos neit g’luive,
Martin Luther King aevel leit ós get angesj pruive.

‘I have a dream’, zag hae doe dao, ich weit ’t nog gans goud,
daen dream haw ouch Toon Hermans en ouch ich, ouch ich hawt moud.

Ich druim dat èns ’t water van de èngele oppe welt
’t vuur van alle duvele douf, wie Christus haet veursjpeld.

Veer kènne dan d’n hemel hie op aerd al gaon belaeve,
en dan zal ’t nurges mee dat vuur van duvele nog gaeve.

Mei 2018

Es de zón sjient

Zeen de maedjes nóg knapper
es vanteveure, de kleure
van hun kleier nóg kleuriger,
miene haof liek ein bitsjke ein paradieske,
en waat sjmaak dat ieske.!

De klanke van de hermenie
klinke door ’t aope vinster sjoner
es bie wèntjerwaer,
’t is väöl drökker op ’t terras,
de sjpelende kènjer oppe Mert höbbe sjpas.

Waat lekker dat glaeske beier,
de luuj höbbe plezeier,
ich heur de veugelkes fluite,
’t feesgeluud van d’n órgel op ’t plien,
de zón, ein richtig millesien.

Mit häör wermte en leich
verangert zie ós landj,
de weurd van de waervrouw,
mien ganse gemoud,
die zón deit mich richtig goud.

Mei 2018

Die Valeria

Ich waar aan de Amalfikus,
beklóm ouch de Vesuvius,
bezoch Pompeï en Amalfi,
en ouch ’t eiland Capri.

Waat waar ’t sjoon: die lóch, de zee,
dae kathedraal en nog väöl mee,
mer gáns bezunjer was ich sah,
dat waar toch die Valeria !

Mit ouge broen, wie sjoklaat puur,
vertèlde ’t, ’t zout vol vuur,
zien haore, lank en zjwart wie rout,
gekräöld, ich weit ’t nog gans goud.

’t Sjmörges, sjtraolend, sjtóng ’t dao,
liebe Gäste, klónk daonao,
en gaw al, dèks gans ónverwach,
heurde me in de bös gelach.

’t Koosj väöl name, wós väöl feite,
’t leit ós heel väöl dènger weite,
en aaf en toe get gekke teun,
dat vónj Valeria gans geweun.

’t Haw talent, wie me zo zaet,
neit jeder gids dae dat zo haet,
’t zóng zelfs leidjes, gans sjpontaan,
veer deige mit, sjloute dan aan.

Nogmaals: Amalfikus, blaw lóch,
’t eiland Capri, d’r waar genóg,
mer geluif mich: Gáns bezunjer da,
dat waar toch die Valeria.

April 2018

Fladderdèngskes

Hei hallou geer fladderdèngskes
zjwart-oranje-gael gekleurd
op dae vlinderboum gezaete
waert geer neit door mich gesjteurd.

Gaot mer door mit uch bewaege
och geer kènt dat toch zo sjoon
nemes haet dao get op taege
blif dat toch nog lang zo doon.

Sjtriek mer neier op die bloum dao
purper-violette-prach
mit uch vleugelkes, gans sjattig
wie e vaerke, wollig zach.

In mien häöfke zo gezaete
es ich dao gans sjtil nao kiek
alles óm mich bie vergaete
luuj, waat vuil ich mich dan riek.

April 2018

Paosje

Luuj, veer zeen d’r nog,
euver de dood haer,
ummer weier opnuuj zènge veer:
Lang zulle ze laeve, de optimiste!
Dat is ’t mitdoon van Israël aan
de Olympische Sjpele, aan ’t Eurovisie-songfestival.

104.000 Judde, 104.000,
allein al oet óós landj, neit trökgekómme,
vermaord. Sjtónge veer aan de kantj
wie Hauptsturmführer
SS Ferdinand Hugo aus der Fünten
zien werk deig, kuil, zónger gevuil?

Ich dènk aan de Hollese Sjouwburg,
Amsterdam, 1942, ’43,
awwesj, mit hun kènjerkes, ocherm,
de knuffel ónger d’n erm,
wachtend op tram en trein nao Westerbork
en daonao Auschwitz, Sobibor, Buchenwald…

’t Moch neit bate,
óndanks zien hate
gouve zie ’t laeve neit aaf,
wie eine Phoenix oet de esj
wie Christus oet zien graaf,
sjtónge zie op, vol moud,

Roupend: Ónthawt goud:
Paosje, veer wille laeve,
óndanks alles !

Maart 2018

Mónster minsj

(Bie ein foto in de gezèt van 21-2-2018)

Twee jungskes,’t gezichske vol mit bloud
’t geit nog ummer neit goud mit dees welt_
’t geweld hilt aan.

Mansluuj, die zich nao ’t laeve sjtaon
die neit èns zègke: ‘Noe is ’t gedaon
ame, oet, veurbie !’

Erm sjtumpkes, hie op dees planeet
klein kabuiterkes, zo jónk nog
ónsjöldige wichskes.

Eur gezichskes, ich krieg ze neit oet miene kop
zèt die Olympische Sjpele toch sjtop
oet protes, en ouch de res:

De Champions League, de kal euver de Giro
euver de kleijaasj van Dumoulin
euver Feyenoord-PSV.

Die gezichskes vol bloud, die zègke mich mee
mónster minsj, bès te blèndj
’t geit hie óm ein ónsjöldig kèndj.

Februari 2018

Kaïn sjloug Abel

Omran Daqneesh, vief jaor
ónger ’t puin oetgehaold
in Aleppo, Syrië
vief jaor, aeve awd es mien kleinzeunke Jiss
bloud leip euver zien köpke
hae vaegde mit zien hendje euver zien gezichske
de beinkes, gries van de sjtöb
vertuzeld wie e veugelke dat taege de vinster vloog.

En dan dae vader mit zien döchterke op d’n erm
allebei bäökend, sjrevend, vluchtend vanoet Mosul
en Rohingya-baby Asis Sara Begum
op de’n erm van moder Anowara Begum
in ein vluchtelingekamp in Bangladesh
mam en kèndj verdreve oet Myanmar
mit hónderdoezende op de vluch
doezende Rohingya al vermäörd.

’t Hilt neit op
Kaïn sjloug Abel
’t kump neit sjtop.

Bèn bang veur waat kómme geit
boete vuurwerk, boete geknal
bang veur waat 2018 gaeve zal.

Januari 2018

Jeruzalem

Sjreve, ruzie, sjtöb, sjmiete mit sjtein,
moskee, synagoge, kirk,
Jeruzalem, aan ’t kruuts mit häöm!
Klus-ter-bóm, woróm? Wo mót dat haer?
Une histoire extraordinaire.
Wae pak die henj en sjuuf ze inein?

Kómp trök, dit geit neit van allein:
Jezus, Mohammed,
Boeddha, Martin Luther King,
wies de waeg nao vree,
gein keugel, gein sjtein, ’n handj en mee.

De Beatles, wèt geer nog,
All you need is love en Let it be
John Lennon: Imagine, sjtèlt uch èns veur,
shalom, salam,veur 2018 ’n idee:
Gein sjreve, sjtein, gein sjejje mee,
mer vree.

December 2017

Krismert in Mainz

Esof op de Domplatz
de sjee al eeuwe zo neierdwarrelt,
wie witte wollige pluuskes,
Charles Dickens sjpeelt órgel
en krisklanke klinke.

De kräömkes zeen ‘schön geschmückt’,
‘Glühwein glüht’ in mokke
en koperblaozers blaoze de kaw weg,
kopere klanke van klokke
make ’t Anton Pieckplaetje kómpleet.

Wónjerlikke wèntjer,
werme gedruimde romantik,
woróm neit effe geneite ?
’t Leid in de welt lik oppe loer,
mer noe effe neit, neit dit oer.

Uit 2007

December 2017

E klein sjtepke

Klein is de sjtap
tösje mach en ónmach
gek en normaal, serieus of egaal
tösje kènjerlik en volwasse
hónger of brood, laeve en dood.

Klein is de sjtap
tösje kuns en kitsch
eerlijk en gelaoge, gehólpe of bedraoge
tösje oorlog en vrei
op tied of te laat, leifde en haat.

Klein is de sjtap
tösje wins en verleis
goud en kaod, óngerdaak of op sjtraot
tösje gezóndj en krank
gelök ervare of leid, sjpas en verdreit.

November 2017

Toeval

Es ich aan Limburg dènk
dènk ich aan neanderthalers mit vuursjtein
aan bandkeramiekers mit hun verseierde pöt
en van allein aan Romeine, Mosa Trajectum
Servatius en Karel de Grote
aan Veldeke en vastelaovend.

Ich dènk aan’t Hertogdóm Brabant en Gulik
’t Prinsbisdóm Luuk, de prinsbisjöp van Kölle
aan Sjpanje, Eusteriek, Pruse
de Republiek der Zeve Vereinigde Nederlenj
de Franse tied, Napoleon, dae kleine generaal
’t Département de la Meuse-Inférieure, de Franse taal.

Aan Willem I, dae in 1815 de naam Limburg neit verlaore leit gaon
aan 1830, de Belzje Opsjtandj, 1839, westelik Limburg bie Belsj
eustelik Limburg bie Nederlandj, ’t ging euver grenze, euver gróndj
Limburg es hertogdóm bie de Dutsje Bóndj
pès 11 mei 1867, ’t verdraag van Londen
vanaaf dan heurt Limburg allein nog bie Nederlandj.

Allein bie Nederlandj, noe al 150 jaor
pès 1906 nuimp Limburg zich nog hertogdom
14-18, veur Belsj la Grande Guerre, veur ós niet
40-45, twee naeve en eine nónk van pap vermäörd door de Prüse, väöl leid
opa oet Belsj, euvergrootmoder van op ’t Dutsj
gebeurtenisse, betrèkkinge verwaeve, wie draod op ’n waefgetouw.

Ich dènk dat ’t deils toeval is bie Nederlandj te heure
’t haw ouch Belsj, Dutsjlandj, Eusteriek, Frankriek
zelfs Sjpanje kènne zeen
eine historiese puzzel zo bliek
’t waar passe en maete

November 2017

Midde-Ooste-Journaal

Ummer weier opnuuj
sjtöb, sjtein, puin, bloud
sjtervende luuj.

Ein kriesjende oma en ocherm
eine jónge vader
e kènjerliekske oppen erm.

En dan twee doodskiste
in eine sjufelende optoch doorgegaeve
door óm vergeljing sjrevende kaels.

Kaïn vermäört Abel
zo begint de gesjiedenis van de luuj.
dae gesjiedenis begint ummer weier opnuuj.

Wienee hiltj dees mizerie èns op?
Wienee zaet emes: Genóg, sjtop!

November 2017

Mien henj

Ich keek d’r vandaag èns goud nao
ónmisbaar, ruum 67 jaor awd
soms vuile ze kawd aan, soms werm
hie en dao broen vlekke, awwerdóm ?

Haore, rumpele, glaad is angesj
ich zeen aore en naegel
aan eine vinger eine trouwrènk
op eine knaok e klein wundje.

Waat höbbe ze väöl gedaon:
gesjtreeld, gevuild, gedrage, traone gedreug
de maot mit gesjlage, gehólpe mit treuste en baeje
gewènk, gewreve, glaad gesjtreke, gesjreve.

Henj, 67 jaor bewaoge, get mit vasgepak, ómgeblaard
mee dan genóg óm get euver te sjrieve
sjtil bie te blieve sjtaon, de aandach op te richte
get gedachte euver te dichte.

November 2017

Noe, neit later

Ich wil de zee weier heure
de kleure vuile en de wèndj
de wiedse wolke zeen
en wie e kèndj euver ’t zachte zandj renne.

Ich wil de zee weier zeen
en ’t breie, grieswitte sjtrandj
de meeuwe mit hun zilverige vleugele heure kriesje
en ruke de ziltje mósjelsjaole.

Ich wil de zee weier pruive
de versjtilde beut zeen zjweve
mit de erm wied oetrein nao d’n hemel lache
en gekriebel vuile aan mien bein.

Laeve wil ich, wie de wèndj
wie dat kèndj aan ’t water
noe, neit later.

November 2017

Hoog op d’n diek

Oppe fits, hoog op d’n diek
door ’t waterlandj
róndjóm wolkepartieje van Ruisdael
de wèndj langs mien wange
en wied, gans wied kieke euver ’t vlake landj.

Ein zilvermeeuw kriesjend euver miene kop
en kiek… eine kievit, sjpitsig sjmaal
ballètterig tössje hoog graas
dao, vieftig witte zjwane, nae mee, oppe Gouwzee
e sjtillaeve in augustus.

Griesgruin water wiebelt weg, weg van mien ouge
richting Marken, en wiejerweg richting Volendam
eine boot zeilt zjweverig oet mien gezich
ich heur e gedich óm mich bie
ich zeen ein sjilderie en aom de lóch in, gans deip
hie, hoog op d’n diek, door ’t waterlandj.

Oktober 2017

De tróm van Trump

Mit eine grote móndj nao d’n aafgróndj,
eine vulkaan, op ’t punt oet te barsjte,
vuursjpiejende berg, neit te sjtoppe, alles óm zich haer verneilend,
eine leeg euverkómmende sjtraoljaeger, pien aan mien ore.

Titanic, op waeg nao d’n iesberg,
Donald Duck, op ’t toneel van de welt,
sjrevend prizzedent van ein grootmach,
butereedner, mit einen toesj op ein ónzekere toekoms.

Bulldozer, moere ómdujend, mit pratsj sjmietend,
eine nuje oorlog, óndanks vulkaanvuur in jeder geval eine kauwe,
Trump twittert door, es a-muzikale kloun, mit de vinger aan de knóp,
loupend euver ein paad nao de hèl, mit geweld nao ’t ènj van de welt!

De tróm van Trump róffelt, hilt mich wakker,
welke nuje Jeroen Bosch brink dit in beeld?
ich hawt mien hart vas, ónröstig geklop,
wae sjtop denderende Donald? Wae wit wie?

Oktober 2017

Balkón op Samos

Vanaaf mien balkón zoug ich saoves de zón
wie ein oranje appelsien, lankzaam achter de berg óngergaon
de berg, dae mit de vórm van eine sjaopekop in zee loug.

Muskesjtil rumpelde ’t water
allein eine krekel heurde ich
lankzaam zakde ’t leich ómleeg, lankzaam.t Droug ’t geluud van de krekel mit zich mit
de zee góng bienao sjlaope, de berg en de zón ouch
ze hawe vandaag weier genóg gedaon.

De zón, de zee en de berg sjpeelde nog effe hun sjpel
ein sjpel mit ’t aovendleich
en ich waar, gratis en veur niks, de toesjouwer.

Oktober 2017

Óndanks dit alles en nog väöl mee

Allewiele mót me minstes veier maol per jaor op vakans
ein obsessie, haos verplich:
Wohaer geis doe, wohaer geis dich?

Geit bienao nemes nog nao de kirk
’t kemunefees aevel, mit sjprèngkösse en al
woort e bitsjke sirk, e bitsjke carnaval.

Is ’t belangsriekste veurwerp
dat platte apparaatje, jeder daag opnuuj
in de henj van bienao alle luuj.

Is d’r jeder daag waal irges einen aansjlaag
mit doje, gewónje, verdreit
zeen d’r vluchtelinge, is d’r hónger, krenkde, leid.

Óndanks dit alles en nog väöl mee
waar ’t vruiger ouch neit allein mer pais en vree
vruiger waar ouch neit alles goud waat d’r blónk
me rook aevel allein get es ’t kortbie sjtónk.

Noe kump de ganse welt via media bie ós bènne
van de mörge pès d’n aovend, me mót daoaan wènne
wie gezag, ’t waar ’t vruiger neit baeter es vandaag
daoróm sjtop mit kume, sjtop mit geklaag.

Mei 2017

‘t OLS

Veer sjeite op bölkes, neit op luuj
jeder jaor alweier opnuuj.

Deig me dat mer in de ganse welt
dan waar d’r minder geweld.

Ónbekende naam, Raam
e klein gehuch wón d’n Um.

Benjamin, David, Klein Duimpje, ’t geit
de luujkes van Raam weite besjeit.

Ajax, Madrid, AC Milan, FC Poen
Raam, ouch zónger dat kampioen.

Veer sjeite op bölkes, neit op luuj
jeder jaor alweier opnuuj.

Mei 2017

Miene Kleesjtied (1962 – 1967)

Vief jaor opgesjlaote tösje auw moere
geloupe door soms duuster geng, vief jaor zou ’t doere
lerare, soms in toog of zjwart kestuum
gein vrouwluuj in of veur de klas, ein gemis
neit naoboete kènne kieke, soms e bitsjke gevangenis
drie proefwerkwaeke per jaor, hoeswerk, zjwaor, zjwaor, zjwaor
thoes baove zitte, op ein zölderkaemerke , soms pès in de nach
in de zomer bloudheit, zjweit, mam die ónger wach.

Lèskriege van sjeikundeleraar V., hae sjloug J. in zien gezich
van de weledelgeleerde priester- gymnasiast B.
dae wie eine officeier door de geng leip, en owee
van wiskundeleraar S, in zjwarte toog, hae keek nooitsj blie
zag mit zoer gezich taege mich:
‘Schaeken, jij kunt beter sinaasappelen gaan verkopen op de markt.’
Gein sjilderie, gein laeveslóch
vief jaor zou ’t doere, lang genóg.

Opgesjlaote zitte, gries herinneringe veur ’t sjlage
sjnakke nao aom, soms e kruuts drage
bès erg, jus wie J., doe in Jeruzalem, op waeg nao dae berg
Ouch leuke lerare? Jao ouch, en gelökkig mee es die drie
en dat maakde mich toch soms ein bitsjke blie
gesjlaag in ’67, ’t paradies
bevriejing, verlossing, naoboete, gans van de wies
veur aeve: lache, leich, lóch, veur aeve genóg.

April 2017

Gouwe Vriedig, Paosje

Gouwe vriedig, drie oer, ich mirk
allein auw luuj zitte dan nog in de kirk
de kruutswaeg, waat is dat, waat is doe gebeurd?
Ich weit ’t neit persies, mer dao höb ich waal èns van geheurd.

’t Blaedje van Jumbo, Nettorama is väöl leuker es doe dat drama
’t geit óm paosjsoesjes, paosjbesjuut en sjarrelpaosjeier
’t geit óm cappocinopaosjeikes, ein tuut vol, en sjpisjaalbeier
Prosecco Brut, veur d’n doosj en paosjhaasbótrammewoosj.

Christus verraoje, Christus verreze? Nae, waat tèlt is aete
bèn jaomer genóg, vergaef ’t mich, ’t verhaol grotendeils vergaete
Palmzóndig, Witte Dónderdig, Gouwe Vriedig, lestige weurd
leif luuj, sjmakelik aete, viere, drènke, nae, neit getreurd.

D’r waar get mit eine haan en Judas, Kaïfas, Pilatus en Barabas
en heil Simon van Cyrene neit e kruuts vas ?
Waar d’r neit get mit essig en mit Romeinse soldaote
en eine dae dao hóng, vermaord, allein, gans verlaote?

April 2017

De mach van de mode

Coco Chanel en Yves Saint Laurent
zie dikteierde waat me droug, me leip ze zo mer nao
en ouch veur kómmende zomer
herfs, wèntjer en veurjaor
lègke modekeuninge de veursjrifte weier klaor.

Wurt ’t blauw, gael of gruin, de sjtraepe rech of sjuin
de piepe breid of sjtrak, de sjeunkes dóf of gelak
wurt ’t e ruutje of effe?
Veer volge hun wètte, dèks zónger ’t te beseffe
veer loestere nao waat zie roupe, blieve in hun maot loupe.

Jao, mode brink nuuts en verangering van sjpies deit aete
me mót aevel de eige inbrèng neit vergaete
neit alles blèndj vertroewe, mer ouch op eige inbrèng boewe
dus laot estebleif ’t vrieje dènke blieke
door regelmaotig ’t moderezjiem te óntwieke.

Maart 2017

Vastelaovesfees, alaaf!

Vastelaovend, vastelaovend, drie daag houw ich op die kis
vastelaovend, vastelaovend, sjoonste feeske dat d’r is
jederein geit zich verkleije, sjmink verrassjend zien gezich
rood, gael, gruin zeen ós kleure, kóm, dans pólenaes mit mich.

Oma die bak nónnevotte, pap, dae bleus zien millodie
mam, die neet de fienste pekskes, deit dat lachend, is dan blie
kiek, de prins, mit mötsj en vaere, de prinses d’r lachend bie
en de nónk en ouch de tant zeen dan verkleid van de pertie.

Alle kènjer danse rundjes, zènge leidjes, jeder jaor
ouch de meister en de juffrouw in e pekske, jao, éch waor
ich wil ’t dit jaor ouch weier viere, zèngend, sjprèngend, op en aaf
’t sjoonste fees van gans de welt, luuj, Vastelaovesfees, alaaf!

Februari 2017

Ein verlange nao ’t veurjaor

Ich zoug genóg gries lóch
ich höb genóg gesjnuid
wil noe weier dat ’t bluit.

’t Gefluit van veugel wil ich heure
vruntjelikke kleure
zeen in d’n haof.

Ich wil mien korte bóks klaorlègke
de wermte van de zón vuile
op mien bein.

Dan kump de gouw sjtömming
van allein.

Februari 2017

Biemeiske

Kóm mer veugelke
kóm mer hie
hang aan dat bölke
vuil dich gans vrie.

Blauwgries kleurke
vleig door de lóch
völ dien buukske
’t geef nog genóg.

Pik vlot, parmantig
aan neutjes daoboete
dan kèn ich dich zeen
vanachter de roete.

Och, vleig gerös eweg
mer estebleif: kóm trök
veur mich bès te ummer
e sjtökske gelök.

Februari 2017

Zelig Nuujjaor?

Omran Daqneesh, vief jaor
ónger ’t puin vandaan gehaold
in Aleppo, Syrië
vief jaor, aeve auwd es mien kleinzeunke Jiss
bloud leip euver zien köpke
hae vaegde mit zien hendje euver zien gezichske
de vuitjes veuroet, de beinkes, gries van de sjtöb
vertuzeld wie e veugelke dat taege de vinster vloog
geknal, geknetter, vuur
bómbardemènt zoväöl
’t hilt neit op
Kaïn sjloug Abel
’t kump neit sjtop
traone op mien wang, alweier
ich sjnoefde mien naas
bèn bang veur waat kómme geit
boete vuurwerk, boete geknal
bèn bang veur waat 2017 gaeve zal.

Januari 2017

Brille braeke

Es veer neit aaf en toe
èns oze bril braeke
en door nuuj glazer
de welt bekieke,
zouwe veer op d’n doer
de dènger allein nog mer zeen
wie ze neit zeen

2016

Maak van alle legesj

Maak van alle legesj oppe welt
sjötterieje
en laot ze in optoch róndjtrèkke
mit keuning en keunigin
greutsj tössje zich in.

Mit houte naomaakgewaere
e trumke, ein vaan
jus wie doe in Deitere:
dao kómme ze aan.

Keuning Welt oppe trebuun
sjtraolend
veur ’t vredesdefilé.

Mit naomaakgewaere.

Waat ’n iedee.

2016

D’n dood

Dood, misterie, mistig wónjer
dood, ich weit neit waes te bès
jeder krig mit dich te make
jeder leert bie dich zien lès.

Nemes kènt dich doon vergaete
némes, zach ich, erm of riek
waat me ouch veur eine minsj waar
jederein wurt èns e liek.

Niks is dan nog van belang luuj
lètste zuch blees oet dien lief
ich zoug ’t bie mien eige moder
’t lief dat wurt dan bleik en sjtief.

Sjtil sjteit dan d’n tied veur dich dao
sjpeelt gaaroets neit mee ’n rol
wermte, laeve, zörg zeen euver
eeuwig hilt d’n dood dat vol.

Dood, misterie, mistig wónjer
dood, ich weit neit waes te bès
jeder krig mit dich te make
jeder leert bie dich zien lès.

2016

Lyriek van leich

Door werm zónnesjtraole ómermp
lyriek van leich
laog dao de kathedraal.

Mit zien kleurige
glaas-in-loodvinsters
sjtil te zeen.

Wie ein gedich.

2016

Kirkef in Zitterd

(’n Shakespeare-sonnet)

Ich weit, ‘t is gein ‘cool’ gegaeve
’t waer is soms al gries genóg
mer och, d’n dood heurt bie ’t laeve
wie sjaopewolke in de lóch.

De kirkef, dao bie ós in Zitterd
lik sjtil, doodsjtil en sjoon d’rbie
wie ein duur diamant, die sjittert
jao, maak mich soms e bitsjke blie.

Pap en mam kump me dao taege

te vruig gebaore kèndj brach ich
zónleich, wermte, wèndj en raege
de kirkef lik dao wie ein sjtil gedich.

Dit was het dan, vergeef ’t mij:
Heden ik, morgen gij!

2016

Intoch in Rio

Ein kleurig gebeure, eine grote lach,
vastelaovend in augustus,
gelökkige luuj, meziek,
fitskes mit bloume, vlegskes en vlagge,
grote en klein lenj, grote en klein gróppe,
kènjer, greutsj, mit e plentje in de henj,
plezeier in kleurige kleier.

Veur wie lang? Veur effe? Veur ummer?
Ich haop ’t, taege baeter weite in,
zo kènt ’t jao ouch: Gein doje,
gein aansjlaeg, geinen oorlog,
geine ruzie, gein elenj, geine gemeine polletik,
gein doping, gein leid, gein bloud,
gein óngersjeid, geinen ermoud, of toch ?

Zènge, lache, laeve, en kiek:
jederein aeve riek, riek aan gelök,
de ganse welt es kloun, es bluiende bloum,
traone van bliedsjap, neit van leid,
geknal van vuurwerk, neit van oorlogsnöttigheid,
de welt es paradies, of bèn ich zaat
en effe neit goud wies?

Augustus 2016

Chet Baker

Gans zach heur ich ein träöt,
lokker loester ich
en drief mit op de golve van klank,
wiejer, ummer mer wiejer,
’t is of sjnee in mien gezich wèntj,
zachte, witte sjnee.

En es ich daonaeve de sjtöm heur van Chet
is ’t zoget wie ein versjterve,
waarsjienlik wie Japi, d’n oetvraeter, van Nescio,
ich sjleit mien ouge
en loester mit eine sjtille lach op mien gezich
nao zien muzikaal gedich.

2016

Euver e kèndj en e blaosblömke

E kèndj plökde ein paesjbloum,
E blaosblömke, zag ’t.

En wie ’t blous taege dat blömke
vloge witte pluuskes door de lóch,
wónjerlikke kónfettie in de wèndj.

Dat lachende kèndj en die witte pluuskes:
E feeske in gruinig graas.

2016

Wie ein sjilderie van Dali

Daobènne bie Agnètenberg, dao zitte lukes sjtil te zeen,
veur zich oet te kieke, e bitsjke liek te zeen,
ze kieke mit kauw ouge door dich haer,
ze wille mit dich mit, weg, op waeg, nao boete.

Waat is dat veur welt wo zie in laeve, achter sjtil roete,
tösje hemel, hèl en paradies, ómgaeve door ein vraem gebeure,
mit aaf en toe eine lach, eine bäök ?
Ein welt kauwd es ies, wo zie neit mee bie heure.

Waat geit óm in hunne kop ? Nemes wit ’t.
Welt bènne de moere van Agnètenberg,
vraem, magische welt, wie ein sjilderie van Dali,
gans angesj es boete, gans angesj es hie.

2016

Herfsgelök

Loupend vanaaf de paesjmanaesj
in gael zónleich
door de in bóntjgekleurde blaar
verkleide natuur
de Danikerboesj in
heuvel op, heuvel aaf
en langs de Gelaenbaek trök.

2016

Obama in Hiroshima

Zo lang d’r nog geldj wurt oetgegaeve aan atoombómme i.p.v. aan aete
höb veer nog niks geleerd, zeen veer de boodsjap vergaete,
höbbe Gandhi, Christus en Franciscus veur niks gelaef.

Zolang d’r nog geldj wurt oetgegaeve aan atoombómme
laeve d’r nog ummer väöl dómme, is de welt deils laeg, wie de zón zónger wermte,
de maon zónger leich, is de minsj gein kènjer waerd.

Inlevere daen hanjel en same aan de wanjel,
gans sjtil loesterend nao ’t gefluit van veugel, neit van keugel,
neit mee bang veur oorlog, geweld, veur ’t ènj van de welt.

Juni 2016

De zón

verangerde de gruin blaar
in mienen haof in goud,
verangerde mien gemoud,
gouf sjoner leich
es eine sjienwerper op ’t toneel,
deig kleure klaorder klinke,
mienen haof blinke,
lache nao mich,
en ich, ich lachde trök,
vol gelök.

April 2016

Krómbreudjesrape

Hauwfvaste, naat, pratsj oppe berg,
dao kómme ze aan, karre mit meziek,
heur ’t Hermenieke, en dao de Kroenekrane,
kiek: Dutsje helme, zjwarte zuse, sjus Pruse.
Gein sjoldaote, sjtoer kiekend,
mer luuj mit lachende gezichter,
de Dörpelmaeg deile breutjes oet,
ich bèn in Zitterd, sjtedje van plezeier,
läötjes gaon róndj en pötjes beier.

En dan geit ’t los!
Op muzikale klanke vleige ze door de lóch,
jederein vink mit, d’r is genóg
drek oppe berg, drek oppe bóks, voel sjtevele,
voel henj, rótsje oppe vot, biete oppe tenj,

breutje pratsj, de patsj van opa zak sjeif,
’t is nog neit gedaon,
hae geit nóg sjteviger sjtaon.

Ein urke gelök,
effe trök nao kèndj zeen,
weier wirke veur brood,
veur breudjes, hauwf maon,
lachende móndj, bitsjke gróndj,
lachende breudjes,
dan weier ómleeg,
nao de mert, nao hoes.

Voel bóks, voel henj ,
vol tute, vol tesje, tèlle wieväöl
verhaole vertèlle, henj wesje,
sjtil pruive… die sjmake
Zelf gevange, zelf gesjtange,
ómhoogkiekend de berg op gegange,
Zitterd leit zich weier zeen,
auwd gebroek, van vader op zoon.

Sjoon, sjoon, sjoon.

Maart 2016

Dodeprèntjes laeze

’t Liek e leidje euver de dood: Lambaer, Guus, Beppie, Ben,
Willy, Jeun, Irene en Hen.

Mia, Netty, Virgenie, Hein,
’t geit van allein, jus e refrein.

En dan Christina, Dré en Thei,
Tiny, Peter, Ine en Lei.

Klanke en laeve, ónènjig gegaeve,
wie eine op golve drievende boot,
jus e leidje, laevendig leidje, jus e leidje euver de dood.

Ich roej nog effe mit door ’t water,
pès ouch dae boot aan de einder verdwient,
en miene naam dan, effekes later,
gedrök op e prèntje, te laeze versjient.

Januari 2016

Krismes 2015

is ein amuse van kerriekokos, daonao
garnalesop mit roum van limoen,
vervolges, veer zeen jus begoosj:
ossehaas mit krujekoosj,
gegrilde ananas en saffraanbloumkeul,
dan kump ein fondanttaertje
gevöld mit gezawte caramel,
veer sjleite aaf mit fairtrade thee
of kaffe espresso Brasil, daobie pralines
mit tiramisu en crème brûlée.

Ich waar bie dit aete de wien vergaete:
Château Menota, dae haet de sjmaak
van zuite abrikoze en appelesiene,
tone van honing mit vanille en eine gouwe
zuitzoere balans in d’n aafdrónk.

Benuud wo de drie keuninge mit kómme.

December 2015

Pópperlóstig

Pópperlóstig fladdere de blaar door de lóch
en euver de nate gróndj
rood, gael, gruin, oranjebroen.

De herfs touvert fien kleure
de zón hulp soms mit
mit leich
wie Rembrandt deich.

Ruuk, vuil, kiek, belaef
in ’t veurpregram van De Wèntjer
de veursjtèlling dae Naojaor heisj
jeder jaor opnuuj, gratis veur alle luuj !

Oktober 2015

Wae wit wo ?

Zjwart laog ‘r, de vogel
oppe grieze waeg, de sjnavel ómleeg
in e bitsjke rood
dood.

Ich ree veurbie
en keek opzie
de vaerkes bewaoge
taenge eine wage gevlaoge ?

Tik…, e geluudje
neit mee es dat
tik, korter es aeve
weg, ’t laeve.

Èns lik ich ouch zo
oppe sjtoep, in de sjtoul
op ’t graas
in bèd.

Wae wit wo, wienee, wie?
Eine wèt, e gegaeve
tik…
weg, ’t laeve.

September 2015

Aw kirk in Brugge

Ich zaot op eine sjtoul
historie óm mich bie
hie woort geduip, begrave
gelache en gebäök.

Glaas in lood kleurde ’t leich
’t hemels leich in mien ouge
órgelmeziek völde mien ore
en gans mien lief, num ’t gelök.

Blief nog effe in Brugge
of gank, mer kóm trök
zag de meziek
d’r is nog zoväöl te zeen.

Esof Guido Gezelle
daen awe óngerpasjtoor
mit euver mien sjouwesj keek
en fluusterde in mien oor.

Ich heurde luuj door de kirk loupe
vuit sjtatig sjufele euver gries sjtein
jao, num ’t gelök
sjtil gelök.

September 2015

Sjnachs gesjreve

Ich wil moele sjnieje
fluite tösje mien tenj
naat graas ruke
de zón vuile op mien henj
laeve wil ich.

Ich wil sjpraeke
sjtreke oethaole wie d’n Tijl
verhaole vertèlle, zènge
sjrieve euver elenj en gelök
kleur aanbrènge.

Ich wil e bitsjke sjteure
sjtäöfvaege, matte kloppe
mich laote heure mit pen en móndj
nae, noe neit sjtoppe
ich lik nog neit ónger de gróndj.

September 2015

Ich Houf neit persee nao Bali

nao Florida, Sjanghai
nao Benidorm, Monaco, Zuid-Afrika, Hawaï
geweun nao Garderen of Staverden, nao Ameland, de Peel
nao Middelburg, nao Zwolle, Gent of Gäöl eventueel
èns fitse langs de Maas, de Lek, de Vecht, de Roer, de Rien
of wanjele bie Gronsveld, sjtil geneite op e plien
de sjäöpkes op de hei en ouch de meules in de polder
die kui dao in de wei, of pak de Cannerboesj bie Wolder
me houf neit ummer wiedeweg óntdèkkinge te doon
nae, hie róndjóm, ich weit besjeit, is ’t besjlis ouch sjoon.

augustus 2015

All inclusive

Terwiel Jeanette en Ferdinand
tiedens hun cruise op de Middellandse Zee
op ’t dèk van ’t vief-sjtarresjeep Costa Fortuna
all inclusive ligke te zónne
drieve Diara en Ajani op ein gammel beutje
engstig en doodmuig, op diezelfde zee
hun bäökende, hóngerige kènjer sjtevig vashawtend
zodat die neit euverbaord sjlaon.

Wo zeen de nuje Jeroen Bosch en Francisco de Goya
óm dit op liene vas te lègke?
Wo is de nuje Emile Zola óm: J’accuse te zègke?

Juli 2015

Waat ich nog wil

Ich wil nog brögke boewe
tösje weltdeile
en tunnels grave door berg.

Waopes wegtouvere
en fundamènte lègke
veur hoezer van haop.

Ich wil nog zjwömme euver oceane
óm mit indiane
de vredespiep te rouke.

Moere aafbraeke tösje luuj
zodat jeder daen angere
weier rech in de ouge kènt kieke.

Mesjiens …
wil ich waal lóchkesjtele boewe.

Oktober 2015

Zón, de wèndj en e kèndj

Dao vloog ‘r
in de lóch
hae drede zich
vrie in de wèndj.

E kèndj heil ’t touw vas
trok, leit los
leit los en trok
rende, sjtóng sjtil.

E sjpel.

Zón sjpeelde mit
en de wèndj
de zón, de wèndj
en e kèndj.

De sjtart van d’n draak dansde
de sjoonste feguurkes
wie ein ballerina
en ouch dat kèndj, oppe wèndj.
Soms bèn ich gelökkig nog e bitsjke
wie dat kèndj
doe, mit daen draak
in de wèndj.

Augustus 2014

Esjelegounsdigaovend

’t Duuster hink euver de sjtad
de sjtilte is aan ’t woord
meziek is opgebórge
mit de medajes
en de vastelaovespekskes.

Ballónne, rood, gael, gruin
kapot gesjtaoke
de vaan opgerold
de maillot van de prins
hink euver de sjtoul.

De vaere boa oppe taofel
sjtil getuge
van waat neit oet te lègke is:
drie daag lank
’t laeve belaeve.

Nog effe achteroetdènke
trökkieke
en dan sjtil veuroet
mit veurzichtige, ónzeker peskes
op Paosje aan.

Maart 2014

Sjtillaeve mit water

Doelloos sjtaon ze te sjtaon
de badmeistesj en -juffe
drènkbaeker of waterflesj in de handj
aan de kantj kiekend
nao zjwömmende gezichter
bewaegend water.

Ein gevuil van niks
eine zuch óm niks
nutteloze doelloosheid
vervaelende vervaeling
ein magiesrealisties sjilderie
van Willink, van Hopper.

Eine eewige blik
ónènjig laeg
wachtend, toezjoer
op ’t volgend oer
’t volgend oer
’t volgend oer.

Maart 2014

Wèntjerdruim

Es te druims in de wèntjer,
went in oos sjtad ’t duuster
door lempkes wurt gekleurd,
of es te óngesjteurd
euver de Kolleberg wanjels,
went zachte sjnee
’t landsjap wit sjildert,
zjweef dan weg van waat is,
op wolke, zónger zörg.

Januari 2014

Allewiele

lik ’t mobieltje
wie e kiendje
in de henj van de jeug.

Belle woort ’n deug
’t maak gelökkig
richtig blie
’t tillefeunke hun rillekwie.

Noe haop ich dat
me ’t kriskèndj
tóch weier vindj
dao sjtil in dae sjtal
bie ’t leich van die sjter.

Kiek mer.

December 2013

De sjtilte

Sjreve,
ich kan d’r neit taege,
verlaege krump ich dan inein.

Sjreve is eine kogel
door miene kop,
verdouvend.

Loestere nao de sjtilte,
’t loewe van de klokke wiedeweg
’t fluite van de maelder.

Gein gebaor,
geine sjtraoljaeger,
nae, de sjtilte wil ich heure.

Sjreve is dóm,
sjtilte is ech, puur,
de natuur die d’róm vreeg.

Ich gluif in ’t roesje van de zee,
’t zjweve van wolke,
witte sjnee in mien gezich.

Ich gluif dat de minsj
de sjtilte neudig haet
wie brood, wie water.

Oktober 2013

Ode aan Jan en Louis

Jan, begin 16de eeuw,
mós te zeen:
Zien houte beelde
seierlik van vórm
mit gezichter
dèks eine glumlach
óm de móndj.

Louis, 20ste eeuw,
mós te heure:
Zien swingende träöt
zien werm heisje sjtöm
es hae zingk:
And I think to myself:
What a wonderful world.

Jan sjnee
lang geleje
vol euvertuging in ’t hout.

Hello Dolly, zóng Louis lachend
‘it’s nice to have you back
where you belong.

Van Steffeswert
zien sjpraekende beelde
puur, soms versjtild.

Armstrong
zien blie millodie
laevendig vol vuur.

Jan en Louis
gedreve luuj
op waeg nao get gouds.

Juli 2013

Mee es 200 kènjer

(11 april 1944)

Graof-griezen daag in Aoke
20.000 luuj nog in de sjtad
vleigtuge in de lóch
fosfortuug oetsjmietend

Alles brent
wae neit in de bunker zit
rent
veur zie laeve
rent
in de erm van de zjwarte dood

Mee es 1500 luuj
mee es 200 kènjer
verbrenne
sjtikke
sjterve
ónger sjtein

Rood gluit de sjtad
zjwart en sjtil
wurt de sjtad

Zjwart en sjtil
sjtil en zjwart
waar de sjtad

Mei 2013

Veurjaor, kóm mer bènne

Ich heurde ‘t knisprig knippe van de grote sjeer
ich zoug ’t gaele leich weier
en de blauw lóch
dudelik daobaove

De knupkes hange greutsj klaor
aan d’n treurwilg
jus wie veurig jaor
esof ze zègke wille: Kiek ós!

De mol deit
de vruchbare gróndj bewaege
de nate wórm glinsterig
sjuuf e plaetsjke op

De wermte van de zón vuilde ich
e bitsjke pas, mer toch
ich rook ’t graas
en heurde al fien gefluit

Mien vrouw haet de zaak verkènd
de eesjte planne oetgezat
de eesjte klanke van gereidsjap
klónke wie meziek

Veurjaor, kóm mer bènne
sjtal dien sjpölle oet
véér sjtaon klaor
zjus wie veurig jaor.

April 2013

Zuik uch maske

Zuik uch maske, naas, de sjmink
leer de leidjes, heur ……… hae zink!
Haol ’t pekske oet de kas
kiek, de sjpeigel haet wei’r sjpas!

Maak uch klaor, luuj, gauw noe, kóm
dalik klink de dikke tróm
rood, gael, gruin dae raegebaog
laef, luuj, laef, jao doot, ’t maog!

Februari 2013

Wit wèntjerwaer

oppe Kolleberg
Gróndj
bedèk mit sjnee

ein zieje laog

sjpäör van einen hóndj
en ’n sjlei

Berg
ingepak in wèntjerpepier

en daobaove

gries en kawd
de lóch

zach, gans zach
oos sjtömme

veer same
loupend
door de sjnee

Waat wilt me nog mee?

December 2012

Nónk Pol

In waer en wèndj wuilde hae
in ’t pilleton of gans allein
vuilde hae de illemènte
pratsj plekde aan zien bein.

Zien truikes vol sjweit
gans naat van de raenge
’t maakde niks oet
nónk Pol koosj d’rtaenge.

In ‘52, eesjte in Zottegem
en driede in Herk de Stad
’53, kampioen van Limburg
jao, wie sjiek waar dat!

1956, Omloop Het Volk
bróns achter Briek Schotte
Tienen, Lommel, Zolder
dae nónk, dat waar eine flotte.

Haw ‘r gewónne, dan zougs te häöm sjtraole
toes bie nónk Pier en bie mam, tant Mathil
soms bekiek ich nog waal èns die foto
‘Eine van ós’, dènk ich dan waal èns sjtil.

Sint-Niklaas, Heusden
nog väöl anger name
ènj ’63, doe sjtopde nónk …………
Amen.

September 2012

Gouwe vriedig

Ich gaon toch neit oppe mert zitte
mit e pötje beier
terwiel hae dat kruuts droug
en me naegel door zien henj en vuit sjloug.

Ich gaon toch neit oppe mert zitte
mit väöl plezeier
terwiel hae dao sjrevend hóng
en zien femieje bäökend bie ‘m sjtóng.

Nae
dan heur ich effe sjtil te zeen
effe niks te doon
in gedachte de kruutswaeg mit te loupe
sjtarend nao mien sjoon.

April 2012

Tefaf Mestreich

Glazere vaze, Breughel d’n auwe
middeleeuwse metser en Chagall mit dat blauwe

Magiese mansluuj: Magritte en Miró
werke van Willink, jao, dat zoug ich zo

Doe, dao, veurwaar: oos Heer, sjoon bewirk
get sjoons van Renoir en auwd hout oet ’n kirk

Zadkine, Picasso, van Ruysdael, Paul Klee
de Vlaminck, Kandinski, Jan Sluyters en mee

Oet Kölle Romeine, oet Rusland icone
duur brosje en sjpange, wat ware dat sjone

Ich höb d’r genaote van werk van Degas
van raozige sjtraepkes, Sisley en Seurat

Voldaon doe op hoes aan, num ’t röstig gelök
jao, volgend jaor zeen ze mich dao wei’r trök.

Maart 2102

Vastelaovend

fien, fein feeske
fal de ral de drie daag lank
vastelaovend
klein Chineeske
veur de sjpeigel in de gank.

Vastelaovend
klein, klein zunke
bie ’t menke oppe wang

vastelaovend
beierbunke
’t kojbojkaelke zaet dan: Pang.

Vastelaovend
sjoon refreintje
leidje van mien oma nog

vastelaovend
kleuretreintje
‘Jao mam, ich verklei mich tóch!’

Vastelaovend
blinkend dröpke
vuitje, vuitje van de vloer

vastelaovend
vuurrood köpke
gister woort ’t veier oer.

Vastelaovend
daensdigaovend
twellef oer
’t is v’rbie
vastenaovend aangebraoke
geammezeierd wie nog nie.

De vulkaan
van ós provinsie
wurt gedouf
sjtil wurt de gróndj
lèk zich noe v’rzichtig neier
eine glumlach óm de móndj.

Februari 2012

Vastelaovesfees, alaaf

Vastelaovend, vastelaovend,
drie daag houw ich op die kis,
vastelaovend, vastelaovend,
sjoonste feeske dat d’r is!

Jederein geit zich verkleie
sjmink gans sjoon dan zien gezich
rood, gael, gruin zeen óze kleure
kóm, dans pólenaes mit mich.

Oma, die bak nónnevotte
pap dae träöt zien millodie
mam die neet dan gans sjoon pekskes
jederein, dae kik dan blie.

Kiek de prins mit mötsj en vaere
de prinses d’r lachend bie
en de nónk en ouch de tant, jao
zeen verkleid van de pertie.

Alle kènjer danse rundjes
zènge leidjes, jeder jaor,
ouch de meister en de juffrouw
zeen verkleid, jao, da’s éch waor.

Einen optoch door de sjtraote
mit meziek, verkleide luuj
’t ganse dörp is oetgeloupe
jedes keer alweier opnuuj.

’t Is ’t sjoonste fees van Limburg
zónger dat neit gans kómpleet
’t is wo alles, ich zag álles
drie daag lank zich dan óm dreet.

Ich wil ’t jeder jaor weier viere
zèngend, sjprèngend, op en aaf
’t sjoonste fees van gans de welt, luuj
Vastelaovesfees alaaf!

Februari 2012

Wèntjer oppe Kolleberg

Wit fluusterde sjnee in mien ore
e zach tapijt
laog euver de Kolleberg

Eine haas keek róndj
eine hóndj leip sjpaore
door de gróndj

Zach
is nog te hel
veur wat ich heurde

Niks sjteurde

Heuvels wit gesjilderd
’n boerderie sjtil d’rbie

Januari 2012

Zach zèngende èngele

Es ich ’t roesje heur van de buim
bie ós achter in d’n haof
denk ich neit aan graove kal
mer mee en baovenal
aan zuuver, dun kristal.

Eine zuch in d’n aovend
van zach zèngende èngele
gefluuster van ’n fee
fien van klank
aan sjnee
sjoon oetgesjtruid.

Dan dènk ich aan golve op ’t sjtrandj
op en neier
euver ’t landj
ummer mer weier
op en neier.

Ein versjterve in de eewigheid.

December 2011

Vastelaovend

Fees van sjildesj, kómpeniste
fees van kleiermaekesj kleur
jao allein al dat geneite
van dae nónnevottegeur.

Broesjende oetbundigheid
kóperklanke, dikke tróm
zich èns richtig aan de baom gaon
de optochzjurie, die is dóm.

Sjoon auw leidjes, appelesiene
rood en gael en gruin oos vaan
kiek, de prins in zilverpekske
èk, wat trèk veer ós weier aan?

Ich zeen lachende gezichter
fien gesjmink, mit naas en houd
vastelaovend bóntj sjpektakel
Limburg éch, ’t geit dich goud!

Wil ’t jeder jaor belaeve,
pès ’t maske Dood versjient
aan mien kènjer doorgegaeve
haop ich dat ’t noots verdwient.

Maart 2011