Ad Welters
Pastoor A.E.H. Welters werd te Echt geboren op 13 april 1888. Hij overleed op 3 februari 1970 te Valkenburg. Op 28 maart 1914 werd hij tot priester gewijd.
Hae woor inne loup vanne tied keplaon in St. Pieter, Maastricht en in de parochie O.L.V. Ter Hemelopneming, daonao pestoar te Mheer van 1935 tót 1937 en in Valkenburg van 1937 tót 1966. Nao zien emeritaat bleef d’r in Valkenburg tót ziene doad in 1970. Pestoar Ad Welters woor eine van de groate kertrèkkers bie óngerzeuk van historie en taalontwikkeling in zien geleefdj Limburg en in Ech. Hae woor sjriever van 2 standaarswerke äöver Ech: ein äöver de gesjiedenis vanne Parochie St. Landricus van Ech en ein äöver de gesjiedenis vanne Gemèndje Ech, wo zien vader jaorelank börgemeister woor. Es dichter bezóng d’r de sjoanheid van Limburg en zien sjoan, aoj tradities. Ad Welters woor ieëre-börger van Ech.
Het Veldjkruuts
In wèndj en wèèr blief Ich hiej staon,
Hang Ich hiej aan ‘ne baum te wachte,
Op alle luuj, diej langs mich gaon.
Wiej Ich hiej aan ’t kruuts gehange,
Höbtj geen oats eemes zwoa gezeen?
Eine däöre kruaon es spitse spange,
Doornègeld zeen mien henj en teen.
Mien henj…die hèèt me vastgenègeldj
Mit nègel spits en sjerp van staol,
Mien sjouwers, diej zeen doorgedrage
Door ’t kruuts zwoa zwaor es eike paol.
De luuj, die gaon verbiej door ’t lève,
Wèm kiktj nao Mich in ’t heives gaon,
Al höb ich al mien blood gegève
Wèm kèntj noch urges Mien bestaon?
Soms kömptj ei vruike mich bezeuke
En stúktj ei bleumke aan Mien huit,
Mer wujer mót me ze gaon zeuke,
Die hiej nog stilstaon aan Mien veut.
Wo vundj me rieker lenjerieje,
Wo fruit zwao köstlik oppet hout,
Augst-miete zich es hoezer rieje,
Dien miene zeen es kump vol goud.
Omliestj is ’t landj met zilv’re bèke,
Dien mergelberg vol edelstein,
Aan Limburg is toch niks vergète
Ein broed, diej kan neet sjuaoner zeen.
En toch höbtj geer de stum vergète
Van eure God naobiej… van wuuds,
Mit hièl zien leefde oetgekrete,
Mit vief-munj van Zien houte kruuts.
Es Herder heel Ich troew de wachte
Bewaardj’Ich uch biej zón en maon
Väör wölf, die gaon in sjaope-vachte:
Miej Limbörgs landj, waat höb Ich tich gedaon?
‘t Woape van Echtj
In gans oos Limburg den det van Echtj,
Het is zwoa bóntj en riek van kleure,
Vol goud en zilver en kleur…echtj!
Ruoad is de fóng, waat stried beteikent,
Zilver ’t kruuts van Sint Andries,
Wotösse kruutskes zeen geteikend
Van goud, waat op Victorie wiest.
Mestreeg haet mer ei sterke hange
Remunj mot mit ein lelie staon,
En Zittertj deutj het mit get slange
En Venraoj mit ’n halve maon.
Sint Stèvenswèèrt veurtj koarenaore
En Venloa eine lièuwe stómp,
Denys van Schin de kop verloare
En Mofert noom zich eine tómp!
Waem kan es Echtj zich tróp bereume,
Mit al die kruutser wónjer-fien?
Is ein kruuts al neet sjuoan te neume
Waat zègkt geer den van ein dezien?
Draag Echtj dien waope gräöts en fière
Door alle ièèuwe deftig her,
Draag het gelaote en mit ière
Dit riek symbool van Slevenhièr.
Gein sjuoaner woape kan me veure
In ’t Kruuts is jummes gans oos heil.
Is ’t laeve auch neet bóntj vol kleure?
Echtj! Sjuoaner woape haetter gein.
Ad Welters