Veldgewas: 4 Veurjaorsgediechte

Um in de stömming te koume beejt Veldgewas uuch 4 dialekgediechte mèt ‘t veurjaor in de kop.

veurjaor

wen de greuj
lansaam en greun
euver de waereld kruup
veurjaor wintj
van de wintjer
blief mie duuster dinke
achter
wie e vergange slangevel
wen ich dan
de lieëuwerik huuer
kin ich mit
toet aan de ieëste hemel

Marleen Schmitz (Mofert)

Primavera

Es ènne fenniks oet esj, stjtöb en drek gekroaëpe
ee gedich, ee huidsjtuk oet het alfabet gesjloaëpe
mit ee laeve van kieëk mich ins hiej, bèste kael
kumps-te verrasje mit diej gewas, blank en gael

bejubbels-te het zoeme en baljoene i gen veldj
lachs om al wat me tot pap verjubbelde in geldj
en wildjzank van windj dae dich de oam benump
dat het liek esof het van ze laeve neet trök kump

bretsig brónkend van kluurodöär in praal en prach
versjtóms-te mit oape mondj de kel nate nach
oams in, vluugs oet in honger en doeësj, ongekind
zoeë-es de audste klassieker ieëmes verwènne kint

geliek d’r pap zich in de zoeën wit doeër te doeën
( zich verdobbeld zuut es Januskop, ziene sjrieëw
höäm sjproakeloos lieët, verdoof, verboewereerd)
zoeë biers doe ummer ènne audvertroewde toeën

Gérard Vromen (Sjilvend)

Oetkiek op Terhage

wèndj ligkt dao, reurt zich neet
laet geine vlaog, geine brees
buim sjmiete blosems
nao die kaorebloomblaw lóch
de sjproete kómme al
oet op ‘m, dae boum van dae
geklingde Leve Haer en nog
efkes dan wurt ‘r euvergaote
mit ziene greune sjeem
ich zit oppe bank en klaor
miene geis, pas op mien idylle
kiek nao de grazende paerd
heur, de maerels oefene al
hun leeflikke lentmelodiekes
veur dit óngerepde thoes

Jack Jacobs (Aelse)

Biej de Berwien

jao dao oet die verzaodigde heugte vilt
dae sjtroum, de Berwien kaanjelt vort
jao woor, woor te gaon door dees vallei
of is dao toch de Maas es ein wied thoes

achter diej haogsjtèm in alle glaorie
woor paumtèk en brennende kaersje
achtergelaote, de greune klaostertaore lucht
ein awd en vewaerd gezag baove dit Eden

en zeet ‘t jónge vouk in diej sjtraolende
weij neerligke, heur ‘t zich zach palaasje
aw buim sjmiete gebórgenheid dreuver
zeet ‘t hunne eige romantiek sjöppe

dreijende köp luppe zeuke luppe
‘ne sjtreel euver ‘ne gevölde boek, eine
waalmood raakt mich, wèkt awwe tied, ich
zeen mich gaon door sepia tafferele naeve

‘ne verwaesde sjat, maakt deze daag voldaon
zao wie deze daag, zao mót gelök zeen, mien
vóchtige nètvleze danke ‘t leech, jao ‘t
is lente, ‘t bèste getieje veur mien gemood

Jack Jacobs (Aelse)