Veldgewas Moenik: Jean Dohmen

Vrommesj

Vier zint ummer heuflich geblieëve
Ansjtendige luuj, eloquent en net
Ongerwiel dat vier ós mit alle kraf de boed oetvochte
En nieks noalete um d’r angere i g’n zieël te rake

Homo sapiens – kroeën op de evolusie
En ‘t woar natuurlich allemoal dieng sjood

December 2016

oamere

ich ruuk ‘t vuur
vlamme hoeëg
oamere in ‘t veld

doe houwdes mit de zich
de nietele aaf
hónder dansde in ‘t graas

inne vuur beloerde dich
hinge d’r tankeldroad
en wool dat ‘t duuster woar

deë winkter biste gegeënd
zoeë kót bij en toch zoeë
ongeleuflich wied-e-weg

ich ruuk ‘t vuur
vlamme hoeëg
oamere in ’t veld

November 2013

Sókkerköarkes

En wen ich goa,
zalste dich dan erinnere
wie ich dich pungelde en wosj
en dich midden i d’r winkter
werm hool?

Zalste dich erinnere
wie ich dich fleutenteëre uëver de welt droog
durch sjtroate vol dreume
en velder vol hoap?

Zalste dich erinnere
wie ich dich i dien roeëd sjteulke sókkerköarkes voorde
en dich truësde umdat liere lope neet oane
glietsje en valle góng?

Hepke vuur hepke
sjrit noa sjrit
gruide vier oet-ee

Wen ich goa
zalste dich dan erinnere
wie benkelich gere ich dich han
en versjteeste dan
wat leefde is?

Januari 2013

Herfsreën

Vier zint wie verzieënde vruchte
verloare i ge veld

i gen oas vergeëte en
bij ‘t zuëmere uëverzieë

wade vier,
verdruëgd en versjlakd

op d’r herfsreën
deë ós mitveurt

wied vuurbij ‘t vouwere
noa nui lank en nui leëve

Augustus 2012

Pungelmenneke

Dich is nieks gevroag,
klinge jóng oane wöad,
doe bis –
en böaks dich,
koom inne hanesjrei aod,
d’r rake al oet ge lief.
Bis neet bang:
God besjteet,
en doe ligks op Heure boek.

December 2011

Wiesjelwöad

Wil blómme bluie i mie hat
dat zungelt va vruid
seër doe mich bereurdes
mit sjtil gewiesjelde wöad

wie kós ich mich sjtroeve?

doe voordes mich euëf
en vuldes mieng gedanke
mit gelukzieëlig giepe
noa nui kluëre en anger leech

November 2011

Orte

Dieng begenkenis
is óch die van ós,
sjrankel luuj,
heusj i gen benk

vier zint de orte
van de miensje
die v’r oeëts woare,
d’r kop mui,
‘t hat verroamd

doe has de letste
maar durchsjtange
de letste pieng geveuld

ózze sjieëm weëd
langer en langer –
nieks mieë te wunsje,
nieks mieë te winne
sjwiegenteëre sjtont v’r
vuur ‘t bareer en
granke noa ‘t ing

dieng begenkenis
is óch die van ós,
sjrankel luuj,
heusj i gen benk

Oktober 2011

Horror vacui

Kaal
sjteet mie gesjuur op ‘t lank
jonkleech besjient ‘t hulende hoot
dat ziene sjtols
sjplinkter noa sjplinkter
verloar –
oane moere hont belk ging nóts

Maak mich gans mit leem en vietsje
loat mich nog ee moal zieë
weë ich woar
gelukkig mit meële en musje
fleutenteëre op mie daak

Oktober 2011

solitudo

gewasse buim sjtónt berves i ge veld
broen blaar wiemele willieg i d’r wink
gister wie huuj
huuj wie mörge
d’r sjieëm va gries gruëmelwólke
glitsjt lies uëver de huëvele
die ummer mieë egaal zint
mich ummer mieë egaal zint
‘t reëgent sjtrak
of neet
‘t landsjap is neet wiechtig mieë
doe feëls mich oane ing of avank

September 2011

monedula

e döalke is gister mit mieng erinnerónge voet gevloage
heë landde op d’r dusj wo miene kaffe sjtóng
loerde inne amelank noa rechs en noa links
negeerde ‘t letste hepke va miene Öcher print
en leep doe vrecheweg op mich touw

wie inne blits op inne ziepnate zoeëmeroavend
pikde heë mit ziene sjnavel rech
i mie hat
en noom ‘t letste bufke dich oet mich mit

zalste noa mich winke doa hoeëg i gen lóch?

Augustus 2011

Welsje vesper

Vreëm sjtumme zinge oane erbarme
antifone i miene kop.
Inne pröpsje preester ensjelt
uëver ziette en zung.
Begiene beëne böakenteëre um erluzóng –
die Ich neet geëve kan.

Versjtoake tussje sjtier en geniek
viert zich ing Welsje vesper.
De kweët op mieng heng sjutst neet teëge d’r lerm,
deë mich lanksaam murg makt.
Mie ‘Loat mich mit rouw’ klink sjtil-e-weg
zachter en zachter.

Gans a-gedoa en toch naaksj, bin ich gedwónge
um te blieve hure.
Bis ieëmes op inne daag ‘t letste amen zeët.
Dan ieësj bin ich vrij.

Maart 2011

D’r sjtuubhónk

Weë d’r duvel wilt banne, mót reen zieë.

Bin ich wakker
of wied i sjloap?
Duuster gedanke,
sjwoar oamend
i g’n nach,
kweële mie hat,
kerve sjrónge
i mieng zieël.

Erinnerónge
weëde blas.

Wat han ich gedoa,
dat ich dich verloar?
Ich weet – doe wits
dat ich koom nog weet
wies doe woasj
of weë ich bin.

Gans lies,
oane behei of krawal,
verdwiene bufkes doe en doew
oet miene kop.
Alling de pieng blief,
sjtil en ónversjtendlich.

Ginne huurt ‘t keëke,
ginne zuut ‘t lieje.
D’r letste kienzel hoap
hat mich verloate.
Mie bed is ing baar,
e liekbred mit ing
dekke va angs.

Boete huur ich alling
giemerlich gejoenk.
D’r sjtuubhónk kunt mich hoale.

‘t Sjoevert mich.

Maart 2011