Wil Vergoossen
Dhr. W. Vergoossen werd op 9 april 1939 geboren te Pey, trouwde in 1966 met Tiny van Herten en is vader van twee dochters.
Vanaaf 2000 is Wil lid van Veldeke Krink Ech en vanaaf 2003 lid vanne Sjrieverskrink Midde-Limburg te Ech. Wie d’r in 2004 mit pensioen ging bie DSM, kreeg d’r mieë tied väör ’t sjrieve in dialect en väör anger vereniginge die mit heem en historie te make höbbe.
De haan
eine stjolse haan sjac
zitj inne pereboum op ‘ne tak
hae zuut ein dikke vètte hoon
dao wól ich ’t waal ‘ns mit doon
die zoe nach get kónne belaeve
es ich die de sjpaore kós gaeve
mer dao kom ich op trök
want ich höb ’t in de rök.
zitj inne pereboum op ‘ne tak
hae zuut ein dikke vètte hoon
dao wól ich ’t waal ‘ns mit doon
die zoe nach get kónne belaeve
es ich die de sjpaore kós gaeve
mer dao kom ich op trök
want ich höb ’t in de rök.
De hoon
ein vètte hoon antoinette
det is die hoon van zoanet
ploenerdj zich in ’t zandj
ze drejtj zich op ‘ne kantj
en zuut in de pereboum
de haan van heure droum
es ich klaor bön mit wasse
den laot ich mich verrasse.
det is die hoon van zoanet
ploenerdj zich in ’t zandj
ze drejtj zich op ‘ne kantj
en zuut in de pereboum
de haan van heure droum
es ich klaor bön mit wasse
den laot ich mich verrasse.
’s Mörges
de daag haetj net de ouge aope
nevel liktj nag op ’t graas te slaope
de zón mot wènne aan häör ieëste straole
de das mot zich spoje om zien hol te haole
‘t rieëj verdrunktj aan ’t vèn ziene doos
op ’t veldj knabbele knien aan ’t ieëwig moos
de spech geuftj eine róffel op ‘ne boum
doeve sjrikke wakker oet häöre droum
‘t wildjverke zeuktj knoterentj ziene waeg
‘n eikets peuzeltj eine denne-appel laeg
de uul kómtj trök van zien nachbrake
weurtj oet de slaop gehaoje door twieë kake
de koekoek blif ziene naam mer rope
‘ne stoatkop is ein mös aan ‘t slope
in ’t reet kwaaktj eine kwekker
de reiger denktj ha lekker
’n libel vlug lieëg äöver ’t water
van weut huuërse ‘t aenje gesnater
nevel liktj nag op ’t graas te slaope
de zón mot wènne aan häör ieëste straole
de das mot zich spoje om zien hol te haole
‘t rieëj verdrunktj aan ’t vèn ziene doos
op ’t veldj knabbele knien aan ’t ieëwig moos
de spech geuftj eine róffel op ‘ne boum
doeve sjrikke wakker oet häöre droum
‘t wildjverke zeuktj knoterentj ziene waeg
‘n eikets peuzeltj eine denne-appel laeg
de uul kómtj trök van zien nachbrake
weurtj oet de slaop gehaoje door twieë kake
de koekoek blif ziene naam mer rope
‘ne stoatkop is ein mös aan ‘t slope
in ’t reet kwaaktj eine kwekker
de reiger denktj ha lekker
’n libel vlug lieëg äöver ’t water
van weut huuërse ‘t aenje gesnater
’t is neet aan ederein gegaeve
om dit spektakel te belaeve
de boer dae zien vieë geit verzöge
dènktj waat eine sjoane röstige mörge
Wil Vergoossen, Pej