Schrijverspodium: Riky Simons-Julicher, Swalmen

Henric van Veldeke

Op dae sokkel
in ’t graas
tösse gledgesjaore sjtruuk
en wit mit raos begonia’s
zoog ich dich
lètsaan
in Mesjtreech
sjtilkes zitte prieke
op dien eige plein.
Door de zón
royaal beleech
zoot se dao get duuster
oet dien uig te kieke
en te sjtrónse mit dien bein.

Of ich get mós van dich,
zo leek se mich te vraoge;
dao-euver höb ich mich
toen mer ‘ns gebaoge.

‘n Aleke vereiniging
is d’r genump nao dich.
En die besjteit intösse al
‘n jaor of viefennegetig.

Mit dien wäörd mit vleugelkes
-al 12e eeuws-aad-
euver leefde, bliedsjap, leid,
St. Servaos en de natuur,
sjtóngs doe aan ‘t begin
van de Nederlandse literatuur.

Nag altied höbs doe get oetdagends,
get sjpannends, get veurnaams.
Ich dach: “Och wèts se waat,
ich maak ‘ns veur dich
geweun ’n gedich
in 21e eeuws-Zjwaams”.

Platte wäörd

Veur sjpele d’rmit
preuve d’raan, lekke
bössele, sjuve
gaeve ze al anger plekke
perbere of ze wille rijme
mer det hoof neet èns,
zeuke nao get gans apaarts
of juus nao get bekènds.

Veur loestere d’rhaer
laote ze binne;
waat mós ‘ne sjriever
sónger beginne!

Veur gaeve ze ’n nuuj beteikenis
kieke of d’r gèn baeter is
sjave, sjoestere, sjoere
egaal wie lang det det geit doere
geweun vanne sjtraot rape veur ze op
of vèsse ze oet de achterkop.

Veur wege ze
waege ze
dinke en drejje
toet zo mer inèns
’n gedich aan kump wejje.

Dood hout

’t Lik dao sjtil te ligke
jaore op ein plek,
nemes dae d’r get in zuut
men vintj ’t hoogoet gek.

’t Haet es boum
vanalles mitgemaak:
helle windj, bliksem, brandj,
mesjien ‘ne hoge watersjtandj.
Zoot inèns get sjlech in ’t blaad
of waerde geweun te aad
en raakde meer en meer verzjwaak,

Haet noe doorloupend väöl bezeuk:
kelderverkes ofwaal pissebèdde,
leveheersbeesjes, vlinders, wörm en pedde;
aomezeike, wespe, bieje
kómme in alle jaorgetieje
en vinje ’t binnenin waal leuk.
Mósse, vares en paddesjteul
haje de boetekantj fein keul.

Al die plante en nag anger beesjes
bouwe dao doorloupend feesjes
en det geit ech neet zo braaf:
ze braeke häöre gasheer aaf!

Kiek wie dae langsaam waert vertaerd:
sjtraks lik hiej weer gezónj nuuj aerd
veur jóng buimkes op dees plek.

Toegegaeve:
Dood hout broes van ’t laeve,
is daoróm toch nag neet zo gek.

Riky Simons – Julicher, Zjwame