Veldgewas: Gedichtendag

Gedichtendag vandaag. Meteorologisch opnieuw op 27 januari. Veldgewas is namelijk begonnen op de twaalfde Gedichtendag, en dat was 27.01.2011. Waarom juist die dag? Har Sniekers en ik vonden dat er op de voorbije Gedichtendagen nauwelijks aandacht was voor poëtische activiteiten in Limburg, laat staan in de Limburgse taal; vooruit dan: onze dialecten.

Er zijn elf jaar verstreken, en wat is er nu georganiseerd? In de gazet nog niets gezien. Huis voor de Kunsten dan? Niets gezien. Maar het Letterkundig Centrum Limburg, dat moet toch wel… Ik kan niets vinden. Wie zou dan nog… even nadenken. Ja: de stichting of wat dan ook Watbleef? Ik citeer:  Het platform rondom taal en letteren in Limburg. ‘Een inclusief initiatief van verschillende partijen en individuen uit Limburg en daarbuiten.’  Ik vraag me af: welke individuen? Geheimzinnige wezens? En waar zitten die daarbuiten? Holland? Groenland?

Wat hebben we verder nog? Ik las dat er meer dan honderd laten we zeggen manifestaties waren in het kader van de Gedichtendag. Helaas: geen lijst kunnen vinden. Dat gedoe in Venray dan, de Raadselige Roos? Oei, dat is een literair café, en ja, wie weet dat niet: corona. Maar een literair café hoeft toch geen drankgelegenheid te zijn? Zwakke beeldspraak. Poëzie als alcohol misschien? Verlaine, Rimbaud: doe die nog eens na daar in de Hollandse Peel.

Ja maar, zoek nog eens. Kien: Een walking diner met poëzie (zonder eten). Tijdens deze gedichtendag zal de bezoeker poëzie geserveerd krijgen rond het thema natuur. Geweldig toch? Helaas: het is in Maasmechelen.

Maar er moet wel iets… Ja, gevonden, zie: een activiteit voor DEZE Gedichtendag: Wij nodigden de auteurs van de Koninklijke Vereniging van Limburgse Schrijvers (KVLS) opnieuw uit om ons te komen verwennen met live gebrachte, zelf geschreven poëzie! Er is geen reservatie nodig, iedereen is welkom om langs te komen en mee te luisteren naar de gedichten.  Tja, weer Belsj. Hasselt.

Ja maar…hoor hoor lees: ene Henk Spaan staat vandaag in de gazet en die jubelt het Limburgs nog boven het Fries. Ach ja, die clown. Wie zich een appel wil eten, schreef hij in het blad  Onze Taal, ‘die moet dat maar in Duitsland doen’. Wat moeten we nou? Nog meer vreemde lieden zoeken die Oos Taal geweldig vinden? Ik moet dan een beetje aan Me Too denken. Beetje. Vraagje daarover:

Waat dinkt geer wiene ei Limburgs maedje det via d’n tillevies werreldsjter(ke) wilt waere, op mót passe wen ’t heurt:

a.    Wat heb je een mooi rood slipje aan, of
b.    Wat heb je een prachtige zachte G?

Ich kees veur B., mae det zal noets gezach waere, dus waert ’t helaas A.

Zoe mót ich aeve helaas dinke euver de toekóms van Oos Taal en van Veldgewas. Veldgewas haet gein toekóms es podium veur de poëzie in ’t Limburgs. Ich zól det gaer wille. Waat mót ich doon? Allei allei dichters, trek eur laje aope, gaot zeumere, dao mót nag van alles te vinje zien. Maak waat geer vergaete zeet nuuj. Mit nuuj wäörd, en neet wie lockdown of booster, den ’t leech van Har Sniekers blief aan. Hae sjpeelt ei bietje mit nuuj vraem wäörd die de oprichters van Veldeke (1926) mesjiens neet kóste.

Klaor taal 

Voetballers kalle van schwalbe en tackle, 
wielrenners weite te demarrere en remontere, 
koks servere boeuf bourguignon en poire belle Hélène 
en virologe vraoge veur lockdown en quarantaine. 
Vraemdje wäörd allemaol. 

Den is thoes blieve gemekkelikker – 
óm oet te spraeke teminste. 

Har Sniekers 

Vraemdje of vraem wäörd euvernaeme, zien det dan nuuj wäörd? Det is waat me ónger nuuj versjteit. ’t Waord nuuj (aevegood es ‘nieuw’) haet versjillende beteikenisse. In de reklaam is Nieuw! dök geweun: ei bietje angers. Witter dan wit: kan det? Nuuj aerpel zien de ierste aerpel nao de wintjer. Ze zien krek ‘tzelfde es die van ’t jaor daoveur. Nuuj aerpel kónne ouch aerpel van ei nuuj saort zien. Ouch óngesjild zuut me dan dök ’t versjil neet. Nuuj?

Nuuj wäörd dus. Waat zien det dan? Nou, wäörd die nag neet besjtónge. Ich dink ‘computer’, mae biej ‘internet’ twiefel ich al. Neet biej inkel wäörd die in mien gedichter sjtaon, wie sjtroelp. Dao kan me van zegke: zien det dan waal wäörd, eine gas letters achterein die gein beteikenis oplevere. Waat haet me aan zoeget?

Waat haet me aan sjrieve in ’t Limburgs? Bao nieks. Nag gein twintig letters  in de lies van de Gedichtendaag. Nou ja: waal plezeer, plezeer  aan sjoen vergaete wäörd, opgegrave of zelf verzónne wäörd. Angers gezag: die Lust am Text.

Edoch en merrr, heur ich vanoet polletiek en weitesjap: dat is een soort zelfbevrediging, want er wordt niets meer uitgegeven in dat dialect van jullie. Klop, klop, en de nuje goevernäör zól det jaomer vinje – de vurge zeker, mae waat duit me dao aan?

Daag provins, Raod veur ’t Huis veur, daag stjreektaalmiense veur ja toch neet veur literatuur, waat dan? Taal taal mae literatuur in ’t Limburgs, wie  waem? Allei: woveur mótte v’r nag wiejer gaon mit Veldgewas? Gaer antjwaord op veldgewas@home.nl.