Collectie Limburgensia in gevaar
De Stadsbibliotheek van Maastricht in het Centre Céramique herbergt een historische collectie boeken en documenten over Limburg die niet alleen van stedelijk maar zeker van provinciaal en zelfs nationaal belang is. Toch dreigt de “Bibliotheca Limburgensis” aan bezuinigingen ten onder te gaan. Zowel de Provincie Limburg als de Gemeente Maastricht hebben hun handen er schijnbaar van afgetrokken. De Provincie heeft dat al gedaan door een jaarlijkse subsidie van 220.000 euro stop te zetten. De Gemeente Maastricht debatteert nog over de toekomst van de collectie.
Comité van deskundigen
Inmiddels is er een comité vaan verontruste deskundigen opgestaan om de ingezette ontwikkeling te keren. Professor en dichter Wiel Kusters, neerlandicus Lou Spronck en medicus professor Harry Crebolder hebben de gemeenteraad en het college van Maastricht geïnformeerd over de schatten die verloren dreigen te gaan. Zij vragen om een door onafhankelijke deskundigen opgesteld plan dat zal worden voorgelegd aan gemeente en provincie met het verzoek het beleid bij te stellen. Ook zou er een Raad van Advies moeten komen voor de Limburgse Erfgoedbibliotheek die kan adviseren over een duurzaam beheer van de collectie.
Boeken als ouwe meuk
Ook los van de Limburgensia lijkt de stadsbibliotheek bezig de boeken in de ban te doen. Er bestaan plannen om grote delen van de boekencollectie uit de bibliotheek te verwijderen om plaats te maken voor exposities en culturele activiteiten. En ook de provincie lijkt in de persoon van député Ger Koopmans vol in te zetten op digitalisering en daarmee minder belang te hechten aan het boek als drager van informatie en literatuur. Wiel Kusters heeft al eerder zijn verontrusting uitgesproken over die tendens. In een interview in het blad Zuiderlucht laat hij noteren: “Een ander soort tijdopvatting maakt opgang. De verbondenheid met het verleden verdwijnt, net als het echte vooruit kijken naar de toekomst. De continuïteit wordt niet meer beleefd. Het hier en nu telt. Tijd is geld.”
Maar als een nieuwe technologie zijn intrede doet wil dat niet zeggen dat de oude cultuurdragers daarmee verwaarloosd mogen worden. Zegt Wiel Kusters: “Al die boeken worden dan al snel gezien als ouwe meuk. Daar is in de toekomst geen behoefte meer aan, meent men, we hebben nieuwe dragers en technologieën. Daarbij wordt vergeten dat die dragers en technologieën snel verouderen, omdat er steeds nieuwe dragers en technologieën komen. Dus je moet bronnen niet alleen nu maar ook in de toekomst keer op keer opnieuw ontsluiten. Wat nu een goedkopere oplossing lijkt, kan over een tijd weleens een kostbare onderneming blijken. Terwijl boeken blijven. Doe je ze weg, dan krijg je ze nooit meer terug.”