Schrijverspodium: Els Zeegers-Koelen (Roermond)

REMUNJ

In de morge van dien sjtraote
zeuke miense häör gelök
klinke klanke oet Sjtufs tore
reurt de Roer róndj Sjteine brök

Wiermelsjtad – halfgesjaore
aad en nuuj sjteit naevenein
door winkelrame aope deure
prónks doe mit ’t Munsterplein

Zoväöl oere sjoere dien moere
sjraaps se ouge blikke biejein
leuts dich veule-preuve-beloere
dien hert det klop in edere sjtein

KRISJTÓFFEL

Edere keer as ich Remunj verlaot
veur ‘n paar daag of inkele waeke
dan duurt ‘t nooit zo heel erg lang
of de heimwee begint mich te sjtaeke

Ich duuj ’t weg – det dreuvig gedoons
en waer ‘t zo altied weer de baas
maar ‘t kump trök mit volle teuge
as ich nao hoes toe rie richting de Maas

Dan zeuk ich Krisjtóffel mit mien ouge
ich sjuum de ganse horizón aaf….
en zeen ‘m sjtaon, wied in de verte
baove oppe tore mit kiendj en sjtaaf

Medein krieg ich ‘n werm geveul van binne
want Sjtuf is veur mich ‘t symbool van Remunj
ich bön weer toes…. ich bön weer trök
in mien sjoon sjtad en bie al mien vrunj!

ZOMER

’t Eerste leech
van ‘ne nuje daag
kruup lanksaam
euver ’t rendje
van giester

de zón sjtruijt zaach
‘ne waas van goud
en sjpegelt zich
in de douw op ’t graas

de sjtraote zjwiege…

en druimend
in ‘n zuchske windj
hange zeute geure
van kruuje en hui

de tied
leut zich drage
door de wermte

ich sjtap
oet de sjeem
en laot mich
omerme
door de zomer

Els Zeegers-Koelen
Remunj