Sjrieverspodium: Els Zeegers-Koelen (Remunj)
REMUNJ
In de morge van dien sjtraote
zeuke miense häör gelök
klinke klanke oet Sjtufs tore
reurt de Roer róndj Sjteine brök
Wiermelsjtad – halfgesjaore
aad en nuuj sjteit naevenein
door winkelrame aope deure
prónks doe mit ’t Munsterplein
Zoväöl oere sjoere dien moere
sjraaps se ouge blikke biejein
leuts dich veule-preuve-beloere
dien hert det klop in edere sjtein
KRISJTÓFFEL
Edere keer as ich Remunj verlaot
veur ‘n paar daag of inkele waeke
dan duurt ‘t nooit zo heel erg lang
of de heimwee begint mich te sjtaeke
Ich duuj ’t weg – det dreuvig gedoons
en waer ‘t zo altied weer de baas
maar ‘t kump trök mit volle teuge
as ich nao hoes toe rie richting de Maas
Dan zeuk ich Krisjtóffel mit mien ouge
ich sjuum de ganse horizón aaf….
en zeen ‘m sjtaon, wied in de verte
baove oppe tore mit kiendj en sjtaaf
Medein krieg ich ‘n werm geveul van binne
want Sjtuf is veur mich ‘t symbool van Remunj
ich bön weer toes…. ich bön weer trök
in mien sjoon sjtad en bie al mien vrunj!
ZOMER
‘t Eerste leech
van ‘ne nuje daag
kruup lanksaam
euver ’t rendje
van giester
de zón sjtruijt zaach
‘ne waas van goud
en sjpegelt zich
in de douw op ’t graas
de sjtraote zjwiege…
en druimend
in ‘n zuchske windj
hange zeute geure
van kruuje en hui
de tied
leut zich drage
door de wermte
ich sjtap
oet de sjeem
en laot mich
omerme
door de zomer
Els Zeegers-Koelen
Remunj