In Memoriam Hetty Jacobs-Wiermans

Op Sabbatum Sanctum, Sjtille Zaterdag, de dag voor Pasen, de laatste dag van de vastentijd , werd de Veldeke Krink-Remunj opgeschrikt door het verschrikkelijke nieuws dat Hetty Jacobs-Wiermans was overleden. Wij konden het nauwelijks bevatten: ‘Dat kan toch niet?’ Onze Hetty, icoon van Veldeke-Remunj was niet meer.

Hetty woonde in de Broekhin, tussen Maasniel en Roermond. Toch lag haar hart in de binnenstad van Roermond, op het Munsterplein. Op taalgebied, wat het Roermonds betreft, was zij steengoed. Niet voor niets was Hetty lid geweest van het hoofdbestuur van Veldeke Limburg. Niet voor niets was Hetty een belangrijke tekstcontroleur van ’t Zjwetskammezaol en de Uulewapper bij VV d’n Uul. Niet voor niets was Hetty jarenlang jurylid van de Veldeke declamatiewedstrijd voor basisschoolkinderen in Roermond. Veel boekjes, teksten, prentjes en verhalen zijn door Hetty in goed Roermonds vertaald. Hetty was niet alleen taalsterk, maar ook standvastig en heel nauwgezet. Gewoon een echte docent. Iemand waar je altijd op kon bouwen. Voor al haar verdiensten kreeg Hetty dan ook de Veldeke Pluum in 2008 uitgereikt. Naast haar werk op taalgebied, was Hetty ook op haar Munsterplein, in hun winkel voor speelgoed en feestartikelen een echte poppen- en berendokter. Menig kind verliet met een gerepareerde pop of beer breed lachend en stralend de winkel.

Er gaat een flink gat vallen in Roermond. Wij gaan Hetty enorm missen, maar zijn haar dankbaar voor alles wat zij voor ons en onze Limburgse taal en cultuur heeft betekend. De door Hetty geschreven teksten zijn zonder te overdrijven de laatste decennia door duizenden mensen gelezen en beluisterd. Bij al die lezers heeft Hetty een beetje van haar taalgevoel achtergelaten, een gevoel dat altijd onbewust in hun woorden weer doorgeven zullen worden aan anderen. Voor de Veldeke Krink-Remunj is dát de ware erfenis van Hetty Jacobs-Wiermans, een erfenis die onvoorstelbaar kostbaar is en nog jarenlang zal worden uitgedragen. Wij hopen dat haar familie, haar kinderen en kleinkinderen, maar ook haar zus de kracht vinden om dit verlies een plaatsje te geven.