Column vaan Toon: Zitterd in zjwart-wit

Ómdat veur de doelgroep wo ich lès aan gaef Reve, Hermans en Mulisch sjtinkende fossiele zeen, die ‘t bèste zo lang muigelik ónger de gróndj kènne blieve ligke rotte, trok ich ónlangs ein jeugbouk oet ein van de kes van miene thoesbibliotheek, Benny Lindelaufs De Hemel van Heivisj. ‘t Is ‘t tweede deil van ein serie euver drie Zittesje maedjes in de jaore vlak veur en tiedens de Tweede Wereldoorlog. ‘t Eesjte deil ( Negen Open Armen ) sjtóng tiedens mien opleiding op de verplichte lies jeugliteratuur en maakde destieds eine grote indrök op mich.

Ouch bie dit bouk doerde ‘t neit lang veurdat ich mien eige kleurrieke Zitterd in zjwart-wit bènneging. Ich baande mich eine waeg door de fictieve sjtraote, die ich desalneittemin es geine angere kèn, en woort deilgenoot van ein gesjiedenis die ich nooitsj haw wille misse. Óndanks mien jaorlikse aanwezigheid bie de Dodeherdènking begoosj de oorlog en de angs veur waat doe neit vassjtóng noe pas richtig veur mich te laeve, noe ich laevetig veur mich zoug, wie leeg euvervleigende toesjtèlle bómme dropde op de door mich geleifde en eder bezónge Kolleberg. De geteikende plattegróndj veuraan in ‘t bouk leit ich opgetaoge van greutsjigheid aan collega’s op mien sjool in Remunj zeen. ‘Dao-achter woon ich ! Dao is mien hoes !’ En zie haolde ónversjillig hun sjouwesj op, of veinsde interesse in waat hun totaal neit interesseierde. Mich maakde dat niks oet. Ich haw ein bouk euver mien sjtad en dat waar genóg.

Tiedes ‘t laeze realiseierde ich mich jedeskeer goud dat waat ich lous fictie waar, óntsjtange oet kleine elektrisje sjtókke door de hersjes van eine óngergewaardeierde topauteur. En toch, en toch wol ich dat ich de drie zösterkes oet ‘t bouk irges in ein achteraafsjträötje in ‘t centrum van Zitterd koosj opzuike. Dat ich mit de intösje ingekleurde en krakkemikkige vruikes ein tas thee koosj drènke, mit water oet eine fluitkaetel en ein kuikske oet ein blikke trómmel, zittend op ein bank die in de jaore 60 al oet de mode waar. Es ze d’r alle drie nog zouwe zeen, es gein van hun in de loup van de decennia …..  mesjien waal …..

Wie de angs mich euverveil woort mich weier dudelik waat ‘t sjone is van buiker en van De Hemel Van Heivesj in ‘t bezunjer: de verhaole blieve ummer, verlaote ós nooitsj en laote de ummer mer vlotter veurbiegaonde tied mit hangende sjouwesj achter.

Mee laeze ? www.toonroumen.nl

Door Phil Schaeken vanoet ‘t Holles euvergezat in ‘t Zittesj