Column van Toon: Dao prik hae zo, patsj, doorhaer
Ofsjoon mien wórtels sjtevig in de Limburgse löss zeen verankerd, bèn ich goddeloos grootgebrach. Veur ‘t aete vaw ich mien henj neit same, kirke bezuik ich allein vanoet cultureel-historische interesse en van ‘t katholicisme weit ich aeveväöl es van de versjillende maneiere wo-op matrasse veur ein zo optimaal muigelik sjlaopcomfort gevöld kènne waere. Ich kèn d’r waal euver awhoere , mer zeer waarsjienlik sjleit ‘t nirges op.
Toch vórmp mien laeve ein kètting van momènte wo-op ich haw gewild dat mien awwesj vroom christene ware gewaes en mich zónger get of emes te óntzeen doordrónge hawwe van ‘t gelouf in ein hogere mach, die d’r waal veur zou zörge dat alles op zien peutjes terech zou kómme.
De zeer wankele tied wo veer noe in laeve vórmp dao-op gein oetzunjering. Dao bèn ich, geluif ich, neit de ènnige in. Óm mich haer zeen en heur ich namelik mee en mee dolende zele, die op zuik zeen nao hawvas, nao ‘t sjtriekkwartetje dat stoïcijns door blif sjpele op de zinkende Titanic. Veur väöl luuj is die zuiktoch tevergaefs, ómdat waat zie zuike väölal bie d’n angere te vènje is. En daen angere, dae is noe effekes ónbereikbaar.
Es ich haw geluif dat God besjtóng, dan waar ich d’r zeker van gewaes dat Hae ós dees waeke op de prouf sjtèlde. Dat Hae versjtöpperke sjpeelde. Ich haw Häöm in dat geval gaer gevónje, ónger ‘t bèd of in ein sjtöffig kisjke op zölder, mer helaas. Want es ‘t effe lestig wurt zomer dien toevluch zuike in ‘t gelouf, dat kan neit.
Gelouf is neit get waats te van d’n ein op d’n angere daag kèns besjloete. Inèns op dien kneije valle en dan jus doon ofs te geluivig bès, dao is Hae vas neit van gedeind. Ich bèn bang dat Hae dao zo, patsj, doorhaer prik.
Wie ‘t dan waal mót, dat is ein vraog die ich op dit ougenblik neit kèn beantjwoorde.
Jederen daag dat de thoesisolatie langer doert, kóm ich korter bie ‘t antjwoord.
Door Phil Schaeken vanoet ‘t Holles euvergezat in ‘t Zittesj