Column van Toon: Puddingvlaaivla
Aafgeloupe september kreeg ich oet henj van degeine die mich de wónjere welt van de taal bènnegesjleip höbbe mien diploma, womit ich es docent Nederlands veur de klas maag sjtaon. Dat papirke, de vergulde trofee veur nachtelange sjtudiesjtress, kreeg ich neit veur niks. D’r ginge veier jaor van gewuil in de sjoolbenk aan veuraaf, ouch op gebiede dies te vanteveure neit zous verwachte. ‘t Woort mich ummer dudeliker: de leifde veur de taal krigs te neit cadeau !
Zo sjteit mich ein presentatie bie die ich same mit ènkele sjtudiegenote moosj hawte. Verplich óngerwerp waar ‘taalvariatie’, en wie veer dat wiejer vórm gouve, waar aan ós. Veer besjloute tot ein presentatie euver de versjille tösje ‘t algemein geaccepteierd Holles ( de taal van het
journaal ) en het Limburgs. De sjtrekking van oos verhaol waar dat ‘t Limburgs op zichzelf neit besjteit en dat het ABN neit mee is dan ein aeve ordinair dialek es ‘t Limburgs of Fries. Óm dae boodsjap neit al te dreug te verkondige, kleide veer de presentatie aan mit allerlei interactiemomènte mit oos publiek, dat besjtóng oet de res van de klas en ein aantal van oos docente.
‘Hollenjesj’, zag ich graofweg hawverwaeg de presentatie, mit euverdreve bekak accent, ‘höbbe euver ‘t algemein nogal muite mit ‘t oeterein hawte van vla en ózze Limburgse vlaai’.
‘Jao’, ging miene sjtudiegenoot in hetzelfde Ken-van-Barbie-accent wiejer, ‘terwiel d’r toch ein welt van versjil zit tösje vla’, hae haolde ein pak vanillevla oet de tesj die veur ós sjtóng, ‘en vlaai’. Tot hilariteit van oos publiek touverde hae noe ouch ein hawf abrikozevlaai oet de tesj.
‘En dan is d’r ouch nog zoget wie pudding’, vertèlde ich, en ouch dat woort geïllustreierd mit eine laevesechte chipolatapudding. ‘ ‘t Liek op vla, mer toch ouch weier neit’. ‘Veer höbbe de basis intösje waal te pakke, dus ‘t is tied óm de taalkundige deipte in te duke. D’r besjteit namelik ouch nog zoget wie puddingvlaai’. Miene presentatiepartner trok de pudding oet de verpakking en sjmeet dem op de hawf vlaai. Achterin sjloug ein van oos docente zien henj veur zien ouge en zuchde, jus heurbaar baove ‘t gegniffel van oos klasgenote oet.
‘Óm ‘t gans ingewikkeld te make kènne veer van dees puddingvlaai ouch weier vla make’, zag ich, en sjödde ‘t hawf pak vanillevla euver de al aangerichde bende. ‘Kiek, puddingvlaaivla !’
‘Jónges’, zag ózze docent van achter in ‘t lokaal, ‘ ‘t is noe waal leuk gewaes. Begin estebleif weier mit ‘t serieus gedeilte.’
Wie ich al sjreef: ‘t diploma veur leraar Nederlands krigs te neit veur niks. Ich höb daoveur hel gewirk op allerlei terreine, ouch op gebiede wovans te neit zous verwachte dat ze d’rbie heure. Doe mós d’r beveurbeeld eine richtige culinaire superheld veur zeen. Pudding, vla en vlaai: de heilige drie-einheid in de Limburgse keuke.
Wilt geer mee laeze ?
Door Phil Schaeken vanoet ‘t Holles euvergezat in ‘t Zittesj.
P.S. Ich wol uch effe laote weite dat me in Zitterd, es me dat róndj gebak van de bekker bedoelt, euver ‘t algemein van vla sjprik. Me zaet dat aevel ouch taege dunne pudding. Taege ein sjtök vla zaet me boete Zitterd meistal ein sjtök vlaai. In ‘t Holles is ‘t ouch vlaai. In eine lunchroom lees me dus beveurbeeld: koffie met vlaai € 5,50 en bie de bekker: Deze week abrikozenvlaai in de aanbieding ! Ich höb in de column van Toon, óm ‘t neit té ingewikkeld te make, wo vlaai sjtóng vlaai laote sjtaon.