Lidioom: Plezeer van sjoen roze

Vurge waek citeerde ich oet de visienota van Veldeke get waat mich gaajde. Ze wille ‘het zichtbare plezier in de Limburgse taal’ doorgaeve. Waat zól det zien: plezeer in de Limburgse taal. Plezeer det dan onnag te zeen mót zien. Laeze of loestere nao ein buut?

Ich höb al ei paar maol euver ‘die  Lust am Text’ gesjreve, de Duitse versie/vertaling van ’t beukske Le plaisir du texte van Roland Barthes, versjene in 1973. ’t Guf twie Nederlandjse vertalinge, die allebei VAN gebroeke: Het plezier van de tekst. De vreugere baovemeister zól kónne knotere det det ‘van’ leut zeen det de teks zelf plezeer haet. Kan. Dichters bewaere waal ins det wäörd geweun nao häör haer keme taffele, zich aanboje: hiej bön ich, pak mich. Mae plezeer aan losse wäörd?

Es sjriever koos ich mit de Pruse lever veur ‘aan’, wiewaal det hiej mesjiens neet geliek is aan ‘van’. Vergeliek dees zinne: Hae haet plezeer van zienen auto, mit: plezeer aan. In ’t ierste geval dink me aan ’t gebroek van d’n auto, krek wie: hae haet neet lang plezeer gehad van zien pensioen. Plezeer AAN einen auto zól dan op ’t uterlik kónne sjlaon: óntwerp, lak, luxe, pk’s.

Noe nao IN: plezeer in taal. Ich zeen inmiddels in IN get van deepde. Plezeer in de verborge sjatte van (die) taal. Ich dink daoveur det Veldeke ’t beste veurzitsel gekaoze haet. Plezeer IN ’t Limburgs guljt dan veural veur sjrievers, genete van de sjatte die ze zelf gevónje, gemaak höbbe. Laezers höbbe dan sjpas aan de taal van häör sjrievers.

Mae klop det waal? Ach, ich kemmel (stoei) gaer get in en mit die taal. Duit mich plezeer. Volgende waek gaon ich mich aafvraoge of ’t zin haet veur AN ‘eens’ twie ei bietje versjillende Limburgse wäörd te keze: eins en ins. Det zien toch geweun wäörd? Tja, ’t geit zich neet um sjoen wäörd. ’t Waord rose (Duuts, Frans én Ingels) is ei paar maol biej de tuup-10 van sjoenste wäörd gekómme. Woveur? De luuj vónje de roze zelf zoe sjoen.

Reagere? redactie@veldeke.net of veldgewas@home.nl

 

Lidioom is eus wekelekse rubriek euver ‘t eigene vaan de Limburgse taol. Alle veurege aoflieveringe kint geer trökvinde in eus arsjief.