Limburgdaag in Kanne: verbroedering tösse Belsj en Nederlands Limburg
Op 19 aprèl 1839, noe 185 jaor geleie, góng Limburg aon d’n Ooskant vaan de Maos nao Nederland en Limburg aon de Weskant bleef bij Belsj, wat in opstand waor gekoume tege ’t Vereineg Keuninkriek oonder leiing vaan keun ing Willem I. De inwoeners woorte hei/euver neet geconsulteerd± ´t Verdraag vaan Londe spraok dit oet euver de kòp vaan de betrokkene eweg.
Gesjeie meh toch väöl gemeinsjappelek
Vaanaof dat momint gónge allebei de Limburge hunnen eige weeg. Toch is dao nog ummertouw väöl wat de Belzje en de Nederlandse provincies Limburg verbint, en dat gelt in bezunder veur de Limburgse taol. Um die verboondenheid te viere voont op 19 aprèl 2024 de jaorlekse Limburgdaag plaots, deze kier in ’t Belzje Kanne op de grens mèt ’t Nederlandse Neercann (Mestreech). De Heemkundevereieging Kanne en veldeke Belsj Limburg hadde e program opgestèld mèt sprekers en meziek vaan beiskante vaan de grens.
Lezinge en meziek
De activiteite woorte um haaf drei opgestart in de kèrk vaan Sint-Hubertus. Es oonthaol woort aon de deilnummers ’n drenkske aongebooje. Daonao kaome kinder vaan ’t zèsde lierjaor ’n dialekoptrejje verzörge, oonder begeleiing vaan juffrouw Anita en Twajn Bettens. Daonao gaove Lou Spronck en Paul Vrijens ‘nen historische sjets euver de opdeiling vaan Limburg. Peter Gilkson verzögde e meziekoptreffe in ’t Kanner plat, gevolg door e gediech vaan Twajn Bettens.
’n Ode aon de Limburgse taol
Felix Bergers, veurzitter vaan Veldeke belsj Limburg, droog ’n ode aon de Limburgse taol op in de vörm vaan e bezunder klaankgediech. Umtot me e jklaankgediec h eigelek moot beluustere en nheetr allein leze, waor Felix zoe vruntelek um zie gediech in te spreke veur eus online poëziemagazine Veldgewas. Hei oonder vint geer d’n teks vaan zie gediech. En geer kint dat beluustere door op d’n oonderstaonde knóp te klikke. Luuster ‘t gediech veural gans aof want op ‘t eind weurt ‘t hiel bezunder.
’t Limburgs is ’n taal
di-j zingt
Ze bezingt de ónsjatbare ri-jkdóm
de ri-jkdóm van dankbaarheid
vier al det sjoeën en gratis is
de wouke en de locht
de blome en de beim
de pepels en vieëgel
alles rónteróm
Det kènt ’t Nederlands neet
èn di-j taal weert de waereld koupwaar
èn di-j taal waere de beim plenk en plate
de bieëste waere vleis èn plestieke zekskes
de legumme waar èn de warehówzer
en rizzenaere weert tsjette langs Microsoft
Di-j taal is drieëg en sjor
De wichter van mi-jn sjaol
wandele neet mieë mer goeën wèrke
óm mèt hin sente te kónne koupe
wat ówt de bówk van de aerd is weggeroufd
Al di-j ri-jkdóm di-j ve vreger gratis kraege
van aan ous veet tot aan de hórizon
weert neet mieë bewónnerd en bezónge
mer kepotgerieëte en verkocht
en ouch de taal di-j alle wónnere besjraef
is vergaete, vermaord, doeëdgezwieëge
Mer toch
rere de reste zich ónner de grónd
deep èn de grótte verborge
hiers te nog get van di-j klanke
èn ’t gekrónkel van water langs de more
en stillekes hiers te ’t bjeinkoeëme
èn heldere peelkes water
drèp drèp drèp
plóns plóns plóns
plóns drèp klats
pingeling
kletskes klats klats klats
Kiek ginds dao achter wi-jd eweg
ich hier gekletter van hove
galoppaerende paerd
Ze koeëme korterbi-j
en brènge de ouw kadans trègk èn de taal
kladats kladats kladats
klinkelklap klinkelklap klinkelklap
doef de doef de doef
En de lochte braeke oeëpe
Ich hier vieëgel zènge
e bi-jmèske, ‘ne kli-jster, ‘n hègketrits
’n aanzwellend koer
Ze brówwe ’n taal di-j de sjoeënheid bezingt
Lalala taterata doedeloedeloe tralala
Di-j dichterlikke zèngende taal
Ze kimt op ous aaf!
Ze dómpelt ous ónner!
De taal de taal
van de Limburgdaag!
Felix Bergers