Lidioom is een nieuwe rubriek over het eigene van de Limburgse taal

Lidioom is een nieuwe rubriek van Veldeke Limburg, die elke donderdag verschijnt. Een rubriek over het aparte van de (geschreven) Limburgse taal. Oos Taal, zoals ik die graag noem.

Lidioom dus. Dat woord moet verklaard worden. Het is een samentrekking van de woorden Limburgs en idioom. Van Dale definieert idioom zo: bijzondere, karakteristieke woorden en uitdrukkingen van een taal; het taaleigen. Ik zou wel gek zijn om daar tegenin te gaan, maar duidelijk is wat anders.

Daarom maak ik onderscheid tussen het bijzondere van een taal en het eigene, aparte. Ik denk dat men het aparte binnen de taal zelf moet zoeken. Bijzonder geldt meer in vergelijking met andere talen. Als het Limburgs twintig verschillende woorden voor het oog zou hebben, of heel verschillende woorden voor het linker en dat ernaast: dat lijkt me bijzonder. Maar dat heeft met het taalkundig eigene, afwijkende van het Limburgs weinig van doen; ergens in Siberië hebben ze misschien nog veel meer woorden voor het oog.

Het eigene zit wel in een manier van woorden maken die het Nederlands niet heeft; denk aan woorden zoals drinkes , roukes en ’t befaamde doefes: duivenkot. Naast die eigenheid en opmerkelijke of prachtige woorden en uitdrukkingen zijn verder nog belangrijk: het gebruik van (die) woorden en de verschillen tussen woorden die sterk op elkaar lijken.

Reageren? Schrijf naar redactie@veldeke.net