Nieuwe columnist: Toon uit Sittard

Met veel plezier presenteren we u een nieuwe columnist: Toon Roumen uit Sittard. Hij is 23 jaar en is docent in Roermond. Toon zal een keer per maand een column schrijven over zaken in Limburg die hem raken of interesseren. Zijn eerste column staat hier onder.

Fluwelen hoesje

Alhoewel ik, mede door mijn docentenopleiding Nederlands, een grote liefde heb ontwikkeld voor de Nederlandse taal, krijg ik immer knikkende knieën wanneer ik me van het Limburgs mag bedienen. In mijn geval is dat steevast het Sittards, de taal waarin mijn moeder me verbood te veel koekjes uit de trommel te pikken en de taal waarin ik mijn eventuele toekomstige kinderen op mijn sterfbed vaarwel zal zeggen.

Weinig is geruststellender dan de zachte klanken van het dialect, dat een fluwelen hoesje om de taal lijkt te leggen. Vandaar ook dat ik erg verheugd ben mede te delen dat ik me vanaf heden de nieuwe columnist van Veldeke mag noemen. Maandelijks zal ik een stuk tekst aanleveren dat op de een of andere manier iets met Limburg te maken heeft. Zoals u gewend bent van Veldeke, zullen die teksten in twee talen op de website worden gepubliceerd: in het Nederlands en in een Limburgs dialect. In mijn geval zal dat dus het Sittards zijn.

Sittard is de stad waar ik drieëntwintig jaar geleden op een donderdagochtend het levenslicht zag, en waaruit ik nooit zal vertrekken. Terwijl leeftijdsgenoten met knapzakken op hun schouders de wereld verkennen, er levenslustig op uit trekken richting verre Aziatische oorden om ‘zichzelf te leren kennen’, concentreer ik me op de grond die me vertrouwd is. De Sittardse markt is mijn Mekka, het eerste huis dat ik samen met mijn vriendin Lisa heb gekocht in de stad vormt de uitvalsbasis voor wat een leven moet gaan worden uit een avonturenboek. Daarvoor heb ik geen verre Aziatische oorden nodig, en die knapzak kan al eveneens in de kast blijven liggen. Ik kan gewoon van huis lopen met m’n portemonnee en sleutels in mijn broekzakken voor een wandeling door het Limburgse land – dat vaak al net zo exotisch aandoet als die buitenlandse schouwtonelen. Ondanks dat ik zo’n wandeling al talloze malen eerder heb gemaakt, zie ik toch steeds iets nieuws. En dat, precies dat, is wat Limburg zo mooi maakt.

Meer lezen? www.toonroumen.nl