Nachtegaalreeks 1: Euver de Remundsen diechter Paul van der Goor
‘Den duvel van de middig goof os vriej.’ De dichter Paul C.H. van der Goor (1932-1983).
Inleiding en bloemlezing door Pim Thielen. Nachtegaalreeks 1. LGOG/Veldeke 2021.
ISBN 978 90 71581 229
Vormgeving: Piet Gerards en Ton van de Ven
Oet ’t essay vaan Pim Thielen:
Paul C.H. van der Goor waor diechter vaan e klein oeuvre wie heer in 1983 op 50-jaorege leeftied storf. De zègke en sjrieve viefteg gediechte, gesjreve in ’t dialek vaan zien geboortestad Remund, laoge nao ziene doed te verstöbbe in aw jaorgeng vaan Veldeke, ’t einege tiedsjrif boe heer zien poëzie aon touwvertrouwde. Vijf gediechte voonte in 1976 hunne weeg nao de umvaankrieke blomlezing vaan Limburgse dialekliteratuur Mosalect, boevaan Van der Goor eine vaan de samestèllers waor, en in 1975 versjeen in ’n aoflievering vaan Veldeke ’t diechboondelke “Tösse vreug- en naojaor”. Planne veur ‘nen twiede boondel tege ’t ind vaan zie leve bleve steke in gooj bedoelinge. Cultuurhistoricus Peter Nissen plaotsde in 1989 nog ’n deil gediechte in zien klein blomlezing vaan Remundse sjrijvers “Verscheurd paradijs”. Daonao bleef ’t stèl. Niks wees drop tot d’n diechter oets had gedruimp vaan lètterkundege reum. Es meziek- en literatuurkinner en hoofredacteur vaan Veldeke sjuide Van der Goor ’t publiek neet, waor zelfs ‘ne zier oonderhawwende spreker, meh zien poëzie heelt heer haaf in ’t verborgene. Publiciteit zeukde heer neet en wie häöm in 1980 toch nog e publiek ierbetoen in de vörm vaan de Zollner-pries woort verliend, brach häöm dat in verlegenheid en mós heer euvergehaold weure bij de oetreiking op te draove. ‘Hij vond dat hij zich door zijn vaak zeer persoonlijke gedichten toch al meer bloot gaf dan hem lief was’, sjreef Peter Nissen in 1938 in ’t aon d’n diechter gewijde herdinkingsnómmer vaan Veldeke. D’n einege kier tot Van der Goor ziech in ’t openbaar euver zie sjrieve oetleet, bekinde heer tegeneuver ’t Limburgs Dagblad: “Ik maak mijn gedichten geloof ik alleen voor mezelf. {…} Ik schriijf soms van me af. Ik heb het nodig en ben erdoor gekluisterd, geremd.” En zoe bleef Paul van der Goor oonder de radar vaan ’t literair establishment.
Veur Paul C.H. van der Goor (Remund 1932-1983) waor de dialekpoëzie ’n oetlaoklep. Heer vertrouwde dao zien twiefels en angste aon touw, zie leefdesverdreet en zien bekommernis um ’t leid, de joede aongedaoon tijdens d’n holocaust. Meh ouch zien groete leefde veur de literatuur en de meziek voont ’n plaots in zien gediechte. Pas daarteg jaor nao zienen doed begós dezen diechter vaan romantic agony d’n aondach te trèkke dee heer verdeent. “Schrijven is weglaten” zag heer in ‘t einege interview wat heer oets gaof. Aon de gediechte is gei woord te väöl. Meh d’n ougensjijneleken einvoud vaan dees dialekpoëzie is bedreeglek. De zorgvöldege compositie de muzikaliteit en ’t frequent mètklinke vaan de poëzie oet veurbij iewe, make ’t leze vaan de gediechte vaan Paul van der Goor tot ’n avontuur.
Peter Nissen euver Paul van der Goor:
“Zijn droeve herinnering aan een oud verhaal, zijn pijn om het verloren spel dat leven heet, heeft naar mijn mening de waardevolste poëzie opgeleverd, ooit in het Roermonds en wellicht ooit in enig Limburgs dialect geschreven.” (Peter Nissen in Veldeke, jaargang 58, 1983, nr. 6)
Euver d’n auteur Pim Thielen
Pim Thielen (Remund, 1948) waor aajd lierling vaan Paul van der Goor op ’t Bissjoppelek Colleesj Remund. Heer studeerde Ingels en vertaolkunde , waor lang docent boete Limburg en publiceerde verhaole en artikele euver literatuur. Zien belaankstèlling veur de poëzie vaan Paul van der Goor oontstoont wie heer, trök in zien geboortestreek, in ’t Gemintearsjief Remund zien gediechte aontrof in aw nómmers vaan ’t tiedsjrif Veldeke.
Mie informatie euver de Nachtegaalreeks en bestèlinformatie vint geer op deze pagina.