Categorie: Limburg algemeen

Onze knieën hadden moeten bibberen, van de kou en van de alcohol. We hadden ons aan elkaar vast moeten klampen om te voorkomen dat we spartelend van plezier op de koude centrumtegels zouden belanden. Zwalkend hadden we moeten zwerven door de straten, we hadden onze eigen weerspiegelingen in de etalageruiten moeten uitlachen. De helverlichte etalageruiten, […]

Een vrolijke ping van mijn mailbox – een prettig contrast met alle betaalverzoeken van Nigeriaanse prinsen en aanbiedingen van amoureuze stimulatiemiddelen waarmee mijn digitale brievenbus normaliter volstroomt. Of ik jurylid wilde zijn bij de voorronde Taal van Kunstbende Limburg was de vraag, een wedstrijd voor jong creatief talent. Natuurlijk, antwoordde ik, en zo kwam het […]

Het waren de jaren van mobiele telefoons die slechts twee functies hadden – je kon ermee bellen en je kon er gaten in het beton mee gooien, zo robuust waren ze – en ik keek aan de hand van mijn vader uit over de Maas. De duisternis viel in alsof hij haast had. Onder onze […]

Een man zit op een steen en kijkt uit over zijn rivier. De Maas meandert zich een weg door het nog ongerepte Limburgse land. De rivier is een vrouw voor hem, een nooit afwezige geliefde die zich vier seizoenen lang bevallig laat bezingen, een vrouw die geen borsten, geen benen, geen billen nodig heeft om […]

Een geschiedenisles in het jaar 2152. De leraar – een man met een gekke broek en een bril die zelfs in 2120 al uit de mode was – vangt aan. ‘Jongelui, vandaag bespreken we het wonderlijke leven in het tweede decennium van de 21e eeuw,’ zegt hij met een raspend oude stem. De leerlingen wisselen […]

Toen ik de Sittardse kerkklokken weer vrolijk hoorde bimbambommen en ik een slok nam van het eerste glas wijn dat ik in maanden buiten de deur dronk, overviel me een grootse schaamte. Ik realiseerde me namelijk dat ik, in de tijd dat de terrassen waren gesloten, helemaal niet meer op de markt was geweest. De […]

Al dat eindeloze binnen zitten begon parten te spelen, en daarom nodigde ik een oude vriend uit die zijn dagen slijt in het koude, barre westen des lands. Uiteraard namen we daarbij alle virusremmende maatregelen in acht, ook tijdens de wandeling die we maakten in de nabije omgeving van mijn huis in de wijk Lahrhof. […]

Naast dat hij het huis tot drie keer toe haast liet afbranden en zijn familie probeerde op te bellen met de afstandsbediening van de televisie, zorgde Alzheimer er in de laatste levensfase van mijn opa ook voor dat hij uit niets dan verwardheid de papierbak spekte met enkele van zijn mooiste boeken. Zo zag ik, […]